Janusz Wójcik. Jego biało-czerwoni recenzja

Każda książka to inna historia. Ta zaś była chyba pisana tak na "szybko" - by ją następnie wydać, także w pośpiechu. Zanim sportowe areny zweryfikują tezy w niej zawarte. Bo któż później zakupi pozycję firmowaną nazwiskiem przez "przegranego" ?...
Janusz Wójcik nie chciał zaryzykować. W trakcie eliminacji do mistrzostw Europy, przed kluczowym meczem z Anglią - postanowił wydać niniejszą książkę. Póki wiara kibiców w jego trenerski fart i drużynę narodową jest jeszcze na tyle duża, że będzie można na tym zarobić...
Kto wie, może i miał rację ? Z "biznesowego" punktu widzenia pewnie tak, bo ostatecznie przygodę z reprezentacją zakończył "na minusie", i mało kto był już wtedy zainteresowany jego "twórczością" czy innymi przemyśleniami ...
A tych w niniejszej książce nie brakuje. Najwięcej jest wspomnień związanych z pamiętnymi igrzyskami olimpijskimi w Barcelonie. Bo, trzeba uczciwie przyznać, że gra i wyniki kadry prowadzonej przez Wójcika- były miodem na serca kibiców. Od lat czekających na jakiś sukces biało- czerwonych piłkarzy...
Olimpijski sukces Wójcik chciał potwierdzić w "zawodowym" futbolu. Niestety - "dorosłą" reprezentację przejął dopiero po kilku latach, gdy jego bohaterowie olimpijskich aren byli już zweryfikowani przez "poważną" piłkę. Do tego nie wszyscy pozytywnie...
Bo i owszem, Wałdoch poradził sobie w Bundeslidze, a Koźmiński we włoskiej sere A. Zaś Juskowiak strzelał gole praktycznie wszędzie tam, gdzie występował. Jednak pozostałym nie wiodło się już tak dobrze...
Rozgrywający Brzęczek nigdy nie przekroczył pewnego, raczej średniego poziomu. A napastnik Kowalczyk, okrzyknięty swego czasu wielkim talentem - także ostatecznie nie spełnił pokładanych w nim nadziei. Nie zawsze tylko z przyczyn, powiedzmy, "sportowych"...
Lecz wracając do lektury - książka jest pełna optymizmu i wiary, że trener Wójcik to nielichy fachowiec. A pod jego wodzą polska piłka wróci nie tylko do europejskiej, ale i światowej czołówki.
Miało być tak pięknie, a skończyło się jak zawsze...
Jednak pisząc i pośpiesznie wydając tę pozycję - jej autor jeszcze tego nie wiedział.
Choć z pewnością, trochę (?) się obawiał...