Miasto szkła recenzja

Trzecia część opowieści o nocnych łowcach zaczyna się tydzień po wydarzeniach z "Miasta popiołów". Bohaterowie próbują przedostać się do Alicante, żeby porozmawiać z Clave na temat bitwy i niektórych jej aspektów. Niestety podczas otwierania bramy przez Magnusa Bane'a w okolicy pojawia się masa demonów, które atakują Simona oraz nocnych łowców. Wampir zostaje ranny i Nefilim nie mogą go zostawić na pewną śmierć przed instytutem dlatego przenoszą go przez bramę do miasta szkła.
Zabrałam się za tą część stosunkowo późno, ponieważ od przeczytania przeze mnie "Miasta popiołów" minęło ponad pół roku i pewne szczegóły mi uciekały, jednak autorka starała się przypominać niektóre rzeczy, co było bardzo pomocne.
Bardzo mnie denerwowała relacja Clary i Jace'a, która później została wyjaśniona, ale jednak przez pewną część książki było to dla mnie po prostu złe. Autorka później w postaci małego plot twist'u wyjaśniła i jeśli mogę tak powiedzieć to rozwiązała problem, jednak ten jeden wątek jak dla mnie był nie do zniesienia.
Sama postać Clary czasami swoją bezmyślnością i bezinteresownością mnie denerwowała, ponieważ myślę, że jak na szesnastolatkę cały czas myślała tylko o sobie i nie zwracała uwagi na innych. Jej pomysły często narażały na śmierć jej bliskich oraz ją samą, między innymi narysowanie bramy do Alicante po czym prawie utopienie się w jeziorze.
Postać Sebastiana pomimo tego, że miała swoją rolę do spełnienia moim zdaniem była o wiele lepiej wykreowana niż Alice, którą również poznajemy w trzeciej części. Alice była najmniej wyrazistą postacią z wszystkich nocnych łowców i podziemnych przez co jej postać nie należała do moich ulubionych.
Sądzę, że była to najlepsza część w porównaniu do dwóch poprzednich. Nie mam pojęcia kiedy zabiorę się za czwarty tom, ale pewnie też minie pół roku, bo jest to lektura, która nie jest wymagająca i nie jest moim priorytetem w najbliższym czasie.
Ogólnie polecam całą serię o nocnych łowcach, ponieważ czytanie o ich losach sprawia dużo radości!