Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet recenzja

Po głośne i popularne bestsellery sięgam z pewnym dystansem. Już kilka razy zdarzyło się, że to, co podobało się innym, mnie kompletnie nie ruszyło. Trylogię Larssona znalazłam pod choinką w ostatnie Boże Narodzenie i po kilku miesiącach leżakowania na półce, książka upomniała się o moją uwagę.

Mikael Blomkvist to dziennikarz, który dał się wciągnąć w pułapkę i wdepnął w niezłe bagno, którego wynikiem było skazanie go na trzy miesiące więzienia za zniesławienie. Jeszcze przed odbyciem kary do Blomkvista zgłosił się bogacz, Henrik Vanger z prośbą o rozszyfrowanie pewnej rodzinnej zagadki, która od lat nie daje staruszkowi spokoju. Przykrywką dla działań, dociekań Mikaela [bo nie wszystkim na rozwiązaniu zagadki zależy] miało być pisanie biografii Vangera i historii jego rodziny.

Lisbeth Salander to dwudziestokilkuletnia researcherka, piekielnie dobra w tym co robi, a przy okazji totalnie nieprzystosowana społecznie. Z jednej strony jest silna i niezależna, a z drugiej pozwala się traktować co najmniej po bandycku. W domu - i ośmielę się stwierdzić - w życiu totalny bałagan, w głowie poukładane, że aż strach. Dla osiągnięcia postawionego sobie celu skłonna jest do wielu ustępstw, do ustępstw momentami zatrważających.

Mikael i Lisbeth rozpoczynają współpracę i próbują dociec co naprawdę wydarzyło się pewnego dnia 1966 roku, co naprawdę stało się z bratanicą Henrika, Harriet. Udaje im się rozwikłać tę zagadkę przy okazji rozszyfrowując tajemniczą serię brutalnych morderstw kobiet.

Bardzo dobrze napisana i łatwa w odbiorze książka. Miała niestety parę minusów. Przede wszystkim wstęp był, według mnie, nadmiernie rozwinięty - ponad 200 stron treści, która zmieściłaby się na 50 stronach. Spotkanie głównych bohaterów, zapowiadane na tylnej okładce, nastąpiło dopiero około strony 300-nej. Byłam już wtedy trochę zirytowana, no bo mają pracować razem, a tu prawie połowa książki i nic! Na szczęście główni, i nie tylko, bohaterowie, zostali nakreśleni w taki sposób, że mam ochotę spotkać się z nimi ponownie i na pewno sięgnę po "Dziewczynę, która igrała z ogniem".