Mentalista recenzja

Przyznaję bez bicia, że dopiero raczkuję w twórczości autorki, a dotychczas przeczytane jej książki sprawiają, iż nie czuję jeszcze strony kompasu, w jaką kieruje się moje uwielbienie do niej. Bezsprzecznie jednak mogę stwierdzić, iż lubię jej wydania zmierzające w kierunku wykreowanych dotychczas femme fatale chociażby na przykładzie "Złotej klatki" - do tego się przyzwyczaiłam, do tego też przyzwyczaiła mnie autorka w książkach, jakie miałam okazję dotychczas czytać. Nagle dopada mnie "Mentalista" i pojawia się niejako mały problem, bo książka ta poza objętością popycha mnie w czeluści kryminałów, z którymi ostatnio mi nie po drodze.

Każdy z przedstawionych w książce bohaterów ma jakąś skazę; każdy mierzy się z prywatnymi problemami, wszak jest tylko człowiekiem i na pewno w taki sposób autorka chciała pokazać poszczególne postaci, a jednocześnie nawiązać między czytelnikiem a nimi nić sympatii, czy porozumienia, bo "Mentalista" otwiera nowy cykl serii kryminalnej. Zapowiada się dobrze, pomysł na fabułę wydaje się być bardzo oryginalny i nietypowy, bo okraszony szczyptą magii, iluzji, o której mało kto z czytelników ma jakiekolwiek pojęcie. Autorzy dość dosadnie opowiedzieli się po stronie zaburzonych umysłów, fobii, rozbieganych myśli, które pracują ponad normę zwykłego człowieka. W tych realiach umieścili kluczową sprawę kryminalną, w której niewinne ofiary giną w sposób - zdawałoby się - losowy; zbrodnie noszą znamiona sadystycznych, podchodzą pod iluzjonistyczną grę, a odrębną zabawą jest psychologiczna gra, w której zaproszony do współpracy mentalista może wspiąć się na wyżyny swoich możliwości i pomóc w ujęciu winnych.

Autorzy sprzedali nam interesującą sprawę kryminalną, w której podrzucili wiele tropów, udoskonalili przekaz nietypowym mianownikiem sztuczek magicznych, odczytywaniem ludzkich myśli i mowy ciała. Narracja się nieustannie zmienia pozwalając spojrzeć na dane kwestie z różnych stron, poznać poszczególne postaci; autorzy również bawią się wątkami czasu nawiązując do wydarzeń sprzed lat. Podsumowując: jest to dobry i dopracowany do perfekcji kryminał, a moim prywatnym problemem jest to, że ostatnimi czasy mam dość tego gatunku, gdyż biegnie jednym utartym schematem i nawet takie nazwisko jak Lackberg nie sprawi, że wydarzy się cokolwiek, co sprawi, iż kryminał mnie w końcu zaskoczy.