Tylko matka recenzja

Jak wielka jest miłość matki do dziecka? Bezgraniczna. Bezinteresowna. Pełna wiary. Czasami ślepa. Ale czy zawsze? Jak wiele matka jest w stanie dziecku wybaczyć? Wiele. Ale czy wszystko? Każde przewinienie?

Erica Wright do samego końca wierzy w niewinność syna. To niemożliwe, aby Craig zamordował tę dziewczynę, nie jej syn. Matka nie tylko nie może pogodzić się z oskarżeniami, ale w ogóle nie dopuszcza do siebie takiej myśli. Syn wychodzi z więzienia po siedemnastu latach. Twierdzi, że był niewinny, ale ktoś go wrobił w tę zbrodnię. Matka ma nadzieję, że w końcu rodzina odzyska spokój. Ale czy to możliwe? Najbliższa przyjaciółka Eriki odsuwa się od niej, a na dodatek oskarża jej syna. Łatki zabójcy nie jest się łatwo pozbyć. Wszyscy cię wytykają palcami i omijają szerokim łukiem. Teraz każda zbrodnia w okolicy będzie zaliczana na jego konto. Nie inaczej jest, gdy wkrótce znika młoda dziewczyna, która właśnie ostatnio była widziana w towarzystwie Craiga. Czyżby to jednak on był mordercą? A może ktoś chce się go pozbyć? Zawsze w takich sytuacjach warto przyjrzeć się bliskim, osobom, które na aresztowaniu najwięcej by zyskały. Krąg takich osób nie jest zbyt liczny, a więc po kolei …

Autorka dostarcza nam moc wrażeń i emocji. Studzenie wrzących w nas odczuć to nie lada wyzwanie. Moja złość na niesprawiedliwość przerasta najśmielsze oczekiwania. A na dodatek przyjaciel, który od samego początku ma niecne zamiary. Elisabeth Carpenter od samego początku wodzi nas za nos. Pojawiają się co chwila nowe wątki i informacje, które sieją spustoszenie i niewiarę. Już by się mogło wydawać, że – podobnie jak sąd – skazaliśmy Craiga, a tu nagle wydarzenia zmieniają bieg. Prawdziwa jazda bez zapiętych pasów na oblodzonej drodze.

Cała fabuła składna i świetnie się zazębiająca, akcja dynamiczna i intrygująca, nurtujące pytania ciskają się same na usta. Autorka w bardzo ciekawy sposób przedstawiła postać matki, jej emocje i rozterki. A przede wszystkim wielką wiarę i ufność w syna. Miłość matczyna jest nieobliczalna, i czasami zaskakująca.

Tylko matka to znakomity obraz miłości rodzicielskiej, wiary w dziecko i próba chronienia go za wszelką cenę. Jaka może być ta ostateczna cena? Nie wiem, ale zapewne bardzo wysoka. Trochę wzdrygały mnie momenty, w których syn nie do końca szanował matkę i słuchał jej próśb. Uważam, że za swoje pełne poświęcenie nie zasługiwała na takie traktowanie. Ale z drugiej strony wydaje mi się, że nagonka na Craiga w pewnym stopniu może usprawiedliwiać jego zachowanie, można próbować go zrozumieć.

Autorka miała ciekawy pomysł na fabułę i jej zwieńczenie, muszę jednak przyznać, że dość szybko odkryłam prawdę o mordercy. Miałam przekonanie i pewność kto jest sprawcą, finał tylko utwierdził mnie w niej. Moja intuicja mnie nie zawiodła. Nie było to zbyt odkrywcze i trudne do przewidzenia. Zabrakło mi trochę więcej tajemniczości, nie zawsze jest przyjemnie, jak się szybko poznaje prawdę, którą autor stara się trzymać do końca w ukryciu.

Świetnym zabiegiem jest przedstawienie całej historii zarówno z perspektywy matki, jak i dziennikarza zajmującego się wyjaśnieniem zbrodni, za którą Craig trafił do więzienia. Gołym okiem jest zauważalna różnica w podejściu i interpretowaniu określonych sytuacji przez przedstawiciela każdej płci. Każde z nich inaczej pojmuje zachowania i ocenia sytuacje, na inne aspekty zwraca szczególną uwagę, a niektóre pomija, jako mało istotne. Poprzez taką dwoistość prezentowania całej fabuły otrzymujemy podwójną dawkę emocji i wrażeń, często skrajnie różnych, każdy z bohaterów dzieli się z nami małą cząstką własnej osobowości. Ale pozwala to również na trzeźwe spojrzenie na całą sytuację i wyrobienie sobie własnego zdania i dokonanie obiektywnej oceny.

Lektura zasługuje na uwagę, czyta się szybko i płynnie, język prosty i dynamiczny, a co najważniejsze jesteśmy ciekawi, czy Craig wyjdzie obronną ręką i obroni się przed stawianymi mu zarzutami. Nie mogę powiedzieć, że powieść wbija w fotel i wprawia w osłupienie, ale na pewno jest ciekawa i intrygująca, warto poświęcić jej kilka chwil i rozbudzić uśpione emocje.