Po dwóch stronach recenzja

Po przeczytaniu kontynuacji "Łez wojny" nachodzi mnie kilka wniosków, od których należy wyjść. A mianowicie:
- "Po dwóch stronach" wypada nieco lepiej niż pierwsza część;
- autor za umiłowanie do rozległych opisów powinien dostać ode mnie żółtą kartkę, bo na takiego "zapychacza" w ciekawej akcji trudno przymknąć oko.

Natomiast gdy już co bardziej wyrozumiały czytelnik przełknie dobrze znane obrzucanie obszernymi opisami i skoncentruje się na ukazanej akcji - ta wypada bardzo dobrze.
Saffron i Gerhard łączą się w miłości na krótko - ta brutalnie przerwana przez wybuch drugiej wojny światowej może nigdy nie wrócić. Młoda kobieta wpada w wir wydarzeń kolejny raz udowadniając swą odwagę, niezłomność charakteru, a niemiecki architekt zostaje na nowo zwerbowany do tego, co ostatnim razem nieomal nie doprowadziło do zabicia jego ukochanej.

Nie jest to opowieść o miłości dwojga młodych ludzi, którzy w wyniku wojny tracą siebie. Autor wyciąga czytelnika z otchłani afrykańskiej ziemi dobrze znanej z części pierwszej, by poprzez Anglię, ówczesną Flamandię, Holandię i Belgię, a nawet Hiszpanię, Szwajcarię i Ukrainę wylądować w nazistowskich Niemczech. Przytoczone wydarzenia choć noszą znamiona fikcji literackiej, wyszły w zamyśle Smitha realistycznie. Dominującym bohaterem jest żeńska bohaterka, która niczym Mata Hari oddaje się usługom szpiegowskim doskonale odnajdując się w roli oczu i uszu tajnego ruchu oporu. Mniej uwagi Willbur Smith poświęca Gerhardowi, który - jako brat hrabiego oddanego w pełni ideologii nazizmu oraz całym sercem popierającego Fuhrera - jawi się jako jeden z mniej istotnych, a wręcz pobocznych bohaterów. Co ciekawe, autor pokazuje wydarzenia drugiej wojny światowej z całkiem innej, nieco mniej znanej polskim czytelnikom strony - przedstawiona wizja okupacji i walki na terenach niesłowiańskich to jeden z atutów "Po dwóch stronach", choć z majestatem skonstruowane, rozległe obrazy ludzi, wydarzeń, retrospekcji i miejsc odciągają czytelnika od najważniejszych wątków. A szkoda.