Jaśnie Panicz. O Witoldzie Gombrowiczu recenzja

"Piszą o mnie głupstwa - narzekał - Wolę już krytykę krajową."

Cytowane wyżej zdanie zostaje przypisane Gombrowiczowi na stronie 275. Pięknie wydana książka "Jaśnie Panicz - o Witoldzie Gombrowiczu" Joanny Siedleckiej, to istny rarytas wydawniczy w swojej kategorii. Zachwala ją zgodnie środowisko literackie.

Pierwsze wydanie książki miało miejsce w 1987 roku. Obecne ma ponad 400 stron i zostało podzielone na dwie części, z czego każda na kilkanaście rozdziałów. Od genealogii i młodości aż po wyjazdy, migracje, rozmowy.

Z niesamowitą skrupulatnością autorka podążyła szlakami gombrowiczowskimi, rozprawiła się z wszystkimi okresami w jego życiu, ukazała prawdziwą wrażliwość Pisarza i sprezentowała czytelnikom niespodzianki w postaci niepublikowanych nigdy wczesniej rękopisów Mistrza, listów do matki i przyjaciół, unikatowych zdjęć.

Już na pierwszy rzut oka książka intryguje, wydaje się być studnią wiedzy o Jaśnie Paniczu Witodzie. Dalej - faktycznie wpada się w wodę, której głębokość jest umiejętnie dozowana przez autorkę.

O Witoldzie Gombrowiczu w książce opowiadają m.in. Czesław Miłosz, Zbigniew Herbet, Sławomir Mrożek. Bardzo, bardzo wiele historii sporej ilości ludzi mamy okazję poznać czytając "Jaśnie Panicza"- to momentami naprawdę fascynujące - tak barzo wkraść się w cudze, przeszłe życie. Czytać prywatną korespondencję. Zawsze wtedy zastanawiam się, jak bardzo zaśmiałby się autor listu lub też jego adresat, gdyby wiedział, że za kilkadziesiąt lat każdy będzie mógł słowa te przyswoić i wyobrażać sobie umysł piszacego je. A może palił właśnie papierosa? A może bolała go głowa?

Z książki można dowiedzieć się mnóstwa o wielu innych poetach, pisarzach, wielkiej miażdżacej krytyce dzieł Gombrowicza, o problemach z prawem, miłości, o jego przestrzeganych z wielką pieczałowitością tradycjach rodzinnych czy nieustępliwej niezależności.

O strachu, zarzutach o zbyt mały patriotyzm. O muzyce, muzach. Wielkich przyjaźniach. Wzruszeniach, buntach. O Argentynie.

Polecam wszystkim, którzy chcą wiedzieć co stało za wielkm geniuszem tego groteskowego Pisarza. Od teraz "Ferdydurke" będzie smakować inaczej.