Mariska z węgierskiej puszty recenzja

Węgry to łany zbóż, szumiące potoki i bezkresne równiny, przez które wiatr gna rzewne dźwięki skrzypiec bądź skoczne takty czardasza. To kraj tak bardzo podobny do naszej Polski. Swego czasu kontakty polsko – węgierskie były znacznie częstsze i bardziej przyjacielskie. I to zarówno w charakterze politycznym jak i turystycznym. Mawiało się przecież , że „Polak, Węgier dwa bratanki”. Dziś już tak chętnie nie odwiedzamy tego pięknego kraju, a za cel wakacyjnych wycieczek obieramy raczej kraje zachodnie. A szkoda. Może kiedyś znów połączy nas muzyka, śpiew i czardasz.

Mariska i Jaros trzynaście lat czekali aby w końcu być razem. Obydwoje byli zdani na łaskę hrabiego von Czolnego, który nie chciał zwolnić ze służby zdolnego czikosa i pracowitej Mariski. Jednak nieustępliwość dziewczyny i pomoc młodej hrabianki zmiękczyły jego serce. Po ślubie Mariska i Jaros zajmują się prowadzeniem miejscowej gospody i przeprawą przez rzekę Cisę. Dzięki pracowitości Mariski pięknieje gospodarstwo, które dotychczas prowadzone było niewprawną, męską ręką. Wkrótce na świat przychodzi ich syn Michael. Jednak radość z jego pojawienia się zostaje zakłócona wieścią o zbliżającej się wojnie. Niebawem Jaros zostaje powołany do wojska i miną długie miesiące zanim znów ujrzy żonę i syna. Jak potoczą się dalsze losy Mariski i jej bliskich? Czy przetrwają wojenną zawieruchę?

Nie sądziłam, że książka zrobi na mnie aż takie wrażenie. Urzekła mnie historia prostej kobiety, której mądrości mógłby pozazdrościć nie jeden uczony. Mariska szła przez życie z pokorą przyjmując ciosy i z ogromną wiarą, że to wszystko co się dzieje ma jakiś głębszy sens. Nigdy nie zwątpiła, choć los wielokrotnie wystawiał ją na próbę. Czasy, w których przyszło jej żyć były wyjątkowo okrutne. Pierwsza wojna światowa zebrała swoje żniwo, druga była jeszcze okrutniejsza, a potem nastała era komunizmu, który z uporem tępił tak głęboko wierzących ludzi jak ona. Ową niezłomność, konsekwencję i wiarę starała się też wpoić swoim dzieciom. Syn i córka poświęcili swoje życie Bogu, choć każde z nich z innych powodów. Bliżej poznajemy losy Michaela, który jako ksiądz w czasie komuny nie miał łatwego zadania. Jego wiara została wystawiona na próbę. Czy dotrzymał zasad wpojonych mu przez matkę? Czy zdał egzamin, przed którym postawiło go życie?

„Mariska z węgierskiej puszty” to opowieść codzienności zwykłych, prostych ludzi, którym przyszło zmierzyć się z epokowymi, światowymi wydarzeniami. Historia zagląda pod strzechy burząc spokój i wystawiając na ciężką próbę ich wiarę w Boga i patriotyzm. Jest to też powieść o przyjaźni, która wykracza poza bariery narzucone przez ustrój, a także o mądrości drzemiącej w sercach zwykłych, prostych ludzi.

Recenzja pochodzi z mojego bloga http://sladami-ksiazki.blogspot.com/