Maria. Dziewczyna z kwiatem we włosach recenzja

Pamiętam że będąc dzieckiem uwielbiałam słuchać opowieści mojej babci z czasów jej młodości. A czasy to były okrutne: naznaczone wojną, strachem i głodem. Każdy dzień był wtedy walką o przetrwanie, ale nadzieja na lepsze jutro pozwalała mierzyć się z przeciwnościami losu. Dziś, gdy starsze pokolenie, które było świadkami tamtych wydarzeń odchodzi szukamy takich opowieści gdzie indziej.
W sukurs przychodzi nam literatura, a szczególnie sagi, tak popularne ostatnio wśród czytelników. Przejęły one bowiem rolę opowieści snutych wieczorami w rodzinnym gronie. Rozpisane na kilka pokoleń historie fascynują, wzruszają i co nie bez znaczenia przybliżają nam historie naszego kraju, tak doświadczonego przez dziejową zawieruchę.

Wiele jest autorek (zdarzają się też autorzy), których twórczość pokochali czytelnicy. Do tej listy z pewnością należy dodać Wiolettę Sawicką i jej cykl "Wiek miłości, wiek nienawiści", którego trzeci tom "Maria. Dziewczyna z kwiatem we włosach" zauroczył mnie bez reszty.
To opowieść o młodziutkiej dziewczynie Marie von Lauen, wychowanej przez ojca w Prusach, która po latach odkrywa swoją prawdziwą tożsamość. Wywieziona jako maleńkie dziecko z Polski już jako dorosła kobieta poznaje historie swojej rodziny ze strony matki i odkrywa w sobie miłość do kraju o którym wspomnienia tlą się gdzieś w zakamarkach jej pamięci.
Zniesmaczona polityką nazistów, którzy przejmują władzę w Trzeciej Rzeszy, zrywa zaręczyny z oficerem SS Klausem von Hoffenbergiem i przeprowadza się do Wilna. Przez kilka lat wiedzie spokojny i szczęśliwy żywot blisko rodziny matki, którą udało jej się odnaleźć, jednak zbliżająca się wojenna zawierucha dopada w końcu Marię burząc jej spokój i wystawiając na ciężką próbę. Powracają też demony przeszłości w postaci byłego narzeczonego, który chce jej odebrać to co najcenniejsze - rodzinę i szacunek do samej siebie. Kobieta nie ma wyjścia. Musi stanąć do walki by uratować siebie i tych których kocha.

To opowieść o sile kobiet, które w ciężkich sytuacjach miast poddać się walczą o siebie i swoich najbliższych. Autorka niezwykle sugestywnie odmalowała ducha tamtych czasów, unikając przy tym ckliwego sentymentalizmu. To porywająca historia, napisana z dbałością o szczegóły i z poszanowaniem prawdy historycznej. Mimo iż jest trzeci tom cyklu, stanowi on oddzielną całość i ci którzy nie czytali dwóch poprzednich nie będę czyli się zagubieni.
Polecam tę książkę wielbicielom dobrej literatury z polską historią w tle.