Papierowe miasta recenzja

„Papierowe Miasta” autorstwa Johna Greena głęboko mnie wzruszyły i dużo nauczyły. Dzięki tej powieści zrozumiałam wiele rzeczy. To piękna historia o przyjaźni, poszukiwaniu sensu życia oraz miłości.

Początkowo akcja toczy się w Orlando. Opowiada o życiu osiemnastoletniego Quentina – strachliwego, żyjącego w ciągłej rutynie chłopaka. Prześladującą go rutynę przerywa jego sąsiadka i była przyjaciółka z lat dziecięcych – Margo Roth Spiegelman, która zjawia się nocą pod jego oknem. Razem wyruszają w ciemną noc robiąc psikusy wszystkim znajomym Margo, którzy ją zawiedli. Quentin nie jest pewien tego jak dziewczyna będzie zachowywać się w stosunku do niego w szkole, nie rozmawiali ze sobą praktycznie od dziewięciu lat. Nie rozumiał dlaczego tej pamiętnej nocy zjawiła się właśnie pod jego oknem i dlaczego wybrała właśnie jego na swojego kierowcę. Ma nadzieję, że ich kontakty się poprawią, ponieważ chłopak jest w niej zakochany od kiedy pamięta. Wszystko zmienia się następnego ranka kiedy to Margo nie pojawia się w szkole, a jej nieobecność coraz bardziej się dłuży. Q postanawia ją odnaleźć, razem ze swoimi przyjaciółmi natrafia na wiele wskazówek pozostawionych przez dziewczynę dotyczących jej pobytu. Niestety zadanie to sprawia im niemało trudności.

Historia zawarta w tej pełnej tajemnic i przygód powieści dała mi wiele do myślenia. Razem z Quentinem i jego przyjaciółmi próbowałam rozwikłać zagadkę dotyczącą nagłego zniknięcia Margo. Jej miejsce pobytu oraz intencje związane z ucieczką są pokryte ogromną tajemnicą. Wskazówki, które zostawiła wydają się w ogóle ze sobą nie łączyć, mimo to Q nie traci nadziei na odnalezienie dziewczyny. Książka ta nauczyła mnie jak bardzo ważna jest wiara w powodzenie naszego planu oraz wytrwałość w dążeniu do jego spełnienia. Pokazała mi także, że nie można się poddawać oraz jak silna jest więź przyjaźni. Czytając tę powieść zrozumiałam jak trudno w dzisiejszych czasach pokazać prawdziwego siebie, ponieważ każdy widzi nas takim jakim chcieliby byśmy byli.

Książka jest też pełna zabawnych scen, a język, którym posługuje się autor sprawia, że łatwiej jest sobie wyobrazić bohaterów mówiącymi do siebie w współczesnym języku i nieraz młodzieżowym slangu.

Polecam tą powieść nie tylko dla młodzieży. John Green pisze o nastolatkach, ale nie tylko dla nastolatków. Przyjemnie jest zatracić się w historii pełnej tajemnic i nierozwikłanych zagadek.