Mam na imię Selma recenzja

Selma van de Perre "Mam na imię Selma" Wspomnienia ocalonej z Ravensbrück,

Czy w życiu ludzkim mogą zdarzać się cuda?

"Kochana Gretchen,
siedzę tutaj, w Vught w wagonie bydlęcym z dwunastoma osobami. Za chwilę odjeżdżamy do Sachsenhausen albo Ravensbrück. Nie trać nadziei. Ja też jej nie tracę. Choć chciałabym, żeby to już się skończyło. Wyrzucam kopertę z wiadomością z pociągu przez szparę w deskch. Żegnajcie moje skarby.
Całuję
Marga

Jeśli zaintrygował Was powyższy krótki list i chcielibyście poznać historię Margi, a tak naprawdę Selmy, koniecznie sięgnijcie po tę książkę. Tym bardziej, że nie jest to będąca wytworem wyobraźni współczesnego autora obozowa historia a świadectwo obecnie 99-letniej holenderskiej Żydówki, która podczas wojny dzięki fałszywym dokumentom odważnie współpracowała z ruchem oporu, a w konsekwencji została złapana, osadzoną w więzieniu, a w końcu przetransportowana do Ravensbrück.

"Mam na imię Selma" jest nie tylko relacją wojennej historii bohaterki czy też zapisem niezwykle trudnej obozowej codzienności, ale niejednokrotnie ukazuje również szczęśliwy splot wydarzeń, które wpłynęły na to, że wojenne losy Selmy znalazły pomyślne zakończenie.
Jednocześnie w historię Selmy wplecione jest mnóstwo innych mikrohistorii, opowieści o ludziach, których młoda kobieta napotkała na swojej drodze. Wiele z nich zostało zakończonych tragicznie, ludzkie tragedie dosięgały całe rodziny, miliony osób skazanych zostało przez nazistowski system na wieloletnią obozową tułaczkę.

Dzięki woli przetrwania, drobnym obozowym gestom i pomocy innych osób, zawiązywanym przyjaźniom, które dawały siłę, dzięki szczęściu i możliwości pracy poza obozem w fabryce masek przeciwgazowych Selma doczekała końca wojny. W kwietniu 1945 roku została ewakuowana z obozu, unikając marszu śmierci.

Uzupełniona o liczne rodzinne zdjęcia książka jest jednocześnie świadectwem osoby, która przeżyła piekło wojny i obozów, a teraz prosi o pamięć następne pokolenia. Jesteśmy to winni, jej i wszystkim innym ludziom. Tym, którzy zginęli oraz ocalonym z wojennej pożogi.