Małe kobietki recenzja

"Bieda rzadko zniechęca prawdziwie zakochanego."
~~~
Książki klasyczne to gatunek, po który staram się coraz częściej sięgać. "Małe kobietki" Louisy May Alcott się do niego zaliczają, a ja już od dłuższego czasu miałam w planach przyjrzeć się im bliżej, aby sprawdzić na czym polega jej fenomen. Od momentu pojawienia się ilustrowanego wydania tego klasyka, ludzie ponownie oszaleli na jego punkcie. Dlaczego? Czy w ogóle się tego dowiedziałam?
Książka opowiada o rodzinie Marchów, a w szczególności o czterech siostrach: Meg, Jo, Beth oraz Amy. Każda z nich ma inny charakter, zainteresowania i podejście do życia, jednak wszystkie muszą zmierzyć się z tym samym, czyli nieobecnością ojca, walczącego w wojnie secesyjnej oraz pukającej do drzwi biedy. W obliczu problemów dziewczynki starają się wieść jak najlepsze życie, rozwijać swoje pasje i być jednocześnie swoim najlepszym wydaniem. Dla ojca, który pragnął ujrzeć w nich właśnie tytułowe "małe kobietki". Jest to historia rodzinna, która pokazuje, że wzajemne wsparcie i wspólna walka z przeciwnościami losu to klucz w drodze do szczęścia.
Pora na moje osobiste wrażenia z lektury. Na pierwszy ogień oczywiście pójdzie samo wydanie. Jest naprawdę przepiękne. Okładka została wykonana w cudowny sposób. Niemal ukazuje charakter powieści. Ilustracje to ciekawe urozmaicenie, które nie wpływa na jakość czytania. Obrazki nie są chamsko wciśnięte między zdania, przez co nie przeszkadzają czytelnikowi w zgłębianiu lektury. Samej treści również nie mam nic do zarzucenia. Historia jest niezwykle ciepła i przyjemna. Mogę śmiało powiedzieć, że był to najlepszy klasyk jaki do tej pory czytałam, ponieważ nie czułam się nim przytłoczona i zmęczona, co jest ogromnym plusem. Co do samych bohaterek, są wykreowane na tyle dokładnie, że w każdej z nich dostrzec można zarówno wady, jak i zalety. Osobiście od samego początku pokochałam Jo, która swoją energią od razu zarażała całą resztę. O dziwo na samym początku bardzo irytowała mnie Meg, która była bardzo wyniosła i momentami nie do zniesienia. Z każda z sióstr mogłam się w mniejszym lub większym stopniu utożsamiać, przez co lektura była jeszcze lepszym doświadczeniem.
Podsumowując, jeżeli macie plan zaczynać przygodę z klasykami, to gorąco polecam "Małe kobietki". Historia jest prosta, ciepła i łatwa do przyswojenia, przez co zachęca do zgłębiania dalszych losów czterech bohaterek, co sama mam w planach.