Magia i stal recenzja

 Z jednej strony świat maszyn, surowe zasady i silna nienawiść do rzeczy niewytłumaczalnych; z drugiej magia towarzysząca ludziom na co dzień, przyroda i rozpaczliwa walka o przetrwanie i ocalenie swojego domu – a pośrodku tego wszystkiego dwunastoletnia Molly Blackwater. Książka Nika Perumowa „Blackwater: Magia i stal” dostarczyła mi naprawdę wielu emocji.

A wszystko przez to, że mieszkanka owego Królestwa, w którym tępiono jakiekolwiek oznaki rzeczy nadprzyrodzonych, a ufano jedynie temu, o można logicznie wytłumaczyć, odkrywa w sobie niezwykłe zdolności. Ratując się ucieczką z domu, nie zważając na niebezpieczeństwa i uczucie tęsknoty, musi stawić czoła wielu niebezpieczeństwom i zaakceptować swój dar. Z pomocą przychodzą jej tajemniczy barbarzyńcy, niejacy Rooskies, w tym Wsiesław i Wołka.

Początek zapowiada się całkiem nieźle; autor stopniowo wprowadza czytelnika w świat Molly, opisując sytuację Królestwa, jak i dziewczynki. Z początku ciężko było mi się wczuć w książkę, ale wrażenie to minęło z czasem. Wtedy też uderzyło we mnie całą mocą, w jakich warunkach musieli żyć ci wszyscy ludzie – ciężko pozostać wobec tego obojętnym, zwłaszcza tym wrażliwszym osobom.

Co jakiś czas pojawiają się czasowniki w czasie teraźniejszym, przeplatając się z myślami głównej bohaterki – w pewien sposób pomaga to odczuć jej emocje, rozpaczliwe starania, smutek i złość; kiedy już się przyzwyczaiłam, doceniłam ów zabieg. To, czego nie do końca zrozumiałam, to szczegółowe opisy pociągów i maszyn – nie znam się na tym, ale ewidentnie widać, że Nik Perumow wiedział, co robił i znał się na rzeczy.

Wplecenie rosyjskiego języka i powiedzonek podkreśla kontrast między dwoma światami; wszystko jest jednak ładnie wyjaśnione, więc zaliczam to na duży plus. Postacie zostały naprawdę dobrze wykreowane, a relacja Molly z Wsiesławem i Wołką rusza nieco za serce. Element fantastyczny taki jak przemiany w zwierzęta, niezwykłe stworzenia czy próby okiełznania magii budują klimat.

Końcówka trzyma w napięciu jeszcze intensywniej od innych scen, w których widać było żniwa toczącej się wojny. Samo zakończenie pozostawia głód ciągu dalszego i rozpala ciekawość do białości. Z chęcią więc chwycę za kolejny tom z tej serii i gorąco polecam go również wszystkim fanom fantasy.