Front burzowy recenzja

“Nazywam się Harry Copperfield Blackstone Dresden. Możecie mnie wzywać na własne ryzyko. Kiedy wszystko staje się dziwne, kiedy rzeczy, które stukają w nocy, zapalają światła, kiedy nikt inny nie może wam pomóc, dzwońcie do mnie.
Jestem w książce telefonicznej”*

Harry jest magiem. Nie wychował się on jednak w Hogwarcie i nie zajadał czekoladowymi żabami. Szybko stracił matkę, a i ojciec odszedł, gdy był jeszcze dzieckiem. Pod swe skrzydła wziął go wtedy wuj, który niestety nie zasługiwał na tytuł najlepszego opiekuna roku, gdyż starał się przekonać Harrego do czarnej magii. Chłopak jednak bronił się zaciekle, przez co teraz wisi nad nim Miecz Damoklesa, za zabójstwo własnego wujka. I nawet to, że zabił go w obronie własnej nie stawia go niestety w lepszym świetle. Harry jednak umie sobie poradzić, więc kontroluje swe moce i aby przeżyć we współczesnym świecie oferuje konsultacje osobom prywatnym, a także policji.

Pewnego dnia, gdy po raz kolejny zastanawia się jak związać koniec z końcem, dostaje wezwanie na miejsce okrutnej zbrodni. Ktoś wysadził serca, dwóm osobom znajdującym się w miłosnym uniesieniu. Oczywiście, że stało się to przy pomocy sił magicznych i od tej pory Harry ma pomóc rozwiązać tę zagadkę. Tego samego dnia dostaje on jeszcze zlecenie od tajemniczej Moniki, której mąż zafascynowany magią, wyszedł z domu i już nie wrócił. Mag zastanawia się, z której strony ugryźć obie te sprawy, gdy dowiaduje się, że to on stał się głównym podejrzanym i dodatkowo ktoś usilnie próbuje usunąć go ze świata żywych.

Wrażenia i rekomendacje
Pierwsze moje skojarzenie w trakcie czytania? „ Na psa urok”, które jakiś czas temu również recenzowałam. Główny bohater jest lekkim paranoikiem, ma sarkastyczne poczucie humoru, mieszka sam ze swoim zwierzakiem (nie wliczając w mieszkańców domu ducha pomocnika, pamiętającego różne magiczne receptury) i nie bardzo radzi sobie z kobietami. Charakter, który reprezentuje raczej zjednuje mu czytelnika, a systematyczne odkrywanie przeszłości mężczyzny sprawia, że zainteresowanie jego osobą w ogóle nie słabnie.

Fabuła jest spójna i ciekawie urozmaicana. Nie jest to książka, która powala na kolana, jednak czyta się ją z przyjemnością i dużą dozą emocji. Akcja posiada kilka zwrotów, a trakcie czytania długo nie wiadomo kto jest głównym złym bohaterem. Nie mam również jakichkolwiek zastrzeżeń do strony technicznej wydania książki. Okładka bardzo dobrze oddaje atmosferę wydarzeń: tajemniczy mężczyzna z magiczną laską, czarno biała kolorystyka i burzowe pioruny.

Z ciekawości zapoznałam się również z serialem, który powstał na podstawie tej powieści. Wprawdzie występuje tam kilka różnic, ale jest ładnie zekranizowane i strasznie wciąga. Kończąc stwierdzam, że książka jest dobra i nadaje się do przeczytania w wolnej chwili. Nie jest to pozycja wybitna, albo strasznie zaskakująca, ale mi się podobała i chęcią sięgnę po kolejne jej części.