Siedem minut po północy (okładka filmowa) recenzja

Są książki, która raz przeczytane, zostają w pamięci na bardzo długo. Może na zawsze. Do takich książek pretenduje z pewnością „Siedem minut po północy” Patricka Ness. O czym jest? O życiu i śmierci. Chorobie i próbie pogodzenia się z utratą bliskiej osoby. O demonach wewnątrz nas i tych, które siedzą w innych osobach. O przeciwnościach losu i sposobie, na ich pokonanie. Najbardziej wzrusza fakt, że bohaterem jest mały chłopiec. Niewinny, bezbronny, smutny. To właśnie jego dotyczy ta książka, ale szczegółów zdradzać Wam nie będę. Warto samemu przekonać się, o co w niej chodzi. Muszę jednak napisać, że jestem pod wrażeniem! Spora dawka psychologii, szczypta metafizyki, mnóstwo skrajnych emocji... Niemałym plusem jest fakt umieszczeniu ilustracji Jima Kaya, które dodają innego klimatu całej opowieści. Bez nich to nie byłoby to samo. Od razu napomknę, że nie jest to lekka opowiastka, ale życiowa historia, która łapie za serce, zmusza do refleksji, poraża tematyką.

Mądra, uniwersalna i ponadczasowa książka, którą warto przeczytać. Mała objętościowo, wielka treścią. Z jednej strony dziwna, wręcz magiczna, ale z drugiej taka ludzka, autentyczna, namacalna. Spodoba się zarówno młodzieży, jak i wiekowym już czytelnikom. Starym literackim wyjadaczom, jak i amatorom książkowych pozycji. Każdy coś tu dla siebie znajdzie, choć ile osób, tyle spojrzeń i reakcji na tę niewielką powieść. Polecam i życzę sobie i innym więcej takich lektur!

Moja ocena: 5,5/6