Poza kontrolą recenzja

Już na samym wstępie dowiadujemy się, że Callie zostaje oskarżona o zabójstwo i przesłuchana przez dwóch śledczych. To właśnie im opowiada swoją historię.

Ani przez moment nie mogłam zrozumieć tej kobiety. Nie mogłam pojąć, jak mało empatii ma w sobie osoba, która planowała zostać terapeutką! Nie pojmuję jak można okazać się taką idiotką! Jak można wedrzeć się do życia z buciarami chłopców, jeszcze dzieci, i samej zachowywać się na ich poziomie, oczekując jeszcze współczucia!
W pewnym momencie usłyszymy pytanie do śledczego: „ma pan dzieci?”. Nie trzeba mieć dzieci, by przewidzieć ciąg następujących zdarzeń! Należy wykazać się odrobiną empatii, wyobraźni i dojrzałości, ale bohaterka ma za mały móżdżek, bądź paranoja przyćmiła jej niemal całkowicie umysł, by to zrozumieć. Protekcjonalny stosunek do niektórych ludzi, czy sytuacji, jedynie wzmacniał moją niechęć do tej kobiety. Czym więcej o niej czytałam, tym mocniej się nią brzydziłam. Doszło do tego, że wraz z upływem stron ledwie mogłam ją tolerować.
To możecie już sobie, chociaż mgliście wyobrazić obraz głównej bohaterki. Roztrzepana, egocentryczna, niedojrzała i ani krzty empatyczna smarkula, bawiąca się w dom.

Przechodząc do samej historii, to autorka cały czas trzyma nas w napięciu. Wodzi za nos i bawi się, przedstawiając obraz w coraz to nowym świetle; niemal nieustannie zadajemy sobie pytanie: co u licha się stało i kto nie żyje? Czy ona faktycznie zabiła?
Nie wiemy niczego, czekamy jedynie na poznanie historii do samego końca. Ten zabieg zastosowany przez autorkę okazał się genialny! Nie mogłam odkleić się od lektury. Nie znosiłam Callie od początku do końca, chciałam, aby to ona cierpiała spośród wszystkich bohaterów, ale wiedziałam, że nic jej nie jest; rozmawia sobie z dwoma detektywami, więc wciąż czekałam na uzyskanie odpowiedzi na kotłujące w mej głowie pytania.

Croft stworzyła idealny portret psychologiczny bohaterów danej powieści. Poznajemy ich na tyle, ile możemy, dalej brniemy w tę historię, nie wierząc do końca, co jest iluzją a co prawdą, i kto tu jest kłamcą, a kto mordercą.
Najnowsza powieść autorki pochłonęła mnie doszczętnie. Wydawało mi się, że znam już wszystkie odpowiedzi i na sam koniec zostałam zaskoczona. Powieść nie jest wybitna, jednak dostarczyła mi dużej porcji emocji i jest to w mojej ocenie jedna z lepszych książek autorki.