Wychodząc z ukrycia recenzja



“Wychodząc z ukrycia” to pierwszy tom sagi Zrodzona autorstwa Ewy Olchowej. W chwili, gdy otrzymałam propozycję współpracy przy tej sadze, byłam bardzo podekscytowana. Od kilku tygodni widywałam informacje o tej serii, która bardzo mnie intrygowała. Piękne okładki, tajemnicza dziewczyna na nich, z fascynującymi oczami, gwarantuje nam ciekawą i tajemniczą historię osadzoną w ciekawym świecie pełnym Luminatów i Łowców. Jeśli sądzicie, że jest to kolejna młodzieżówka, która podzieliła fantastyczny świat między dwa gatunki, z oklepanym pomysłem na fabułę, to się mylicie. Autorka ukazała nam świeże spojrzenie na młodzieżową fantastykę, pokazując nam, że można jeszcze coś nowego wymyśleć, że można jeszcze zainteresować czytelnika czymś nowym.

Rose Campbell to młoda dziewczyna wychowywana przez babkę, która ją adoptowała wiele lat temu. Obie skrywają wiele tajemnic, lecz obie są świadome tego, że Rose nie jest zwykłym człowiekiem. Nasza bohaterka często kieruje swoje myśli w kierunku matki, która ją porzuciła, oddając pod opiekę starszej kobiety, Lucy. Obecnie Rose stara się wieść normalne nastoletnie życie, chodzi do szkoły, ma przyjaciół, lecz wszystko się zmienia pewnego wieczoru, gdy zdrowie jej ukochanej babki zaczyna się sypać. Po raz pierwszy w życiu Rose poznaje Luminata i Łowców, którzy są jej bardzo bliscy, bliscy ze względu na łączące ich i ją moce. Czy Rose jest bezpieczna w świecie pełnym osób tak do niej podobnych?

Jak pisałam wcześniej, autorka zaskoczyła mnie swoim pomysłem na książkę. Jestem wielkim fanem fantastyki, tej młodzieżowej również, wiele książek z tego gatunku przeczytałam, pomysłów na fabułę poznałam równie wiele, a fanką wampirów jestem od wielu lat. Dlatego w chwili, gdy dowiedziałam kim są Łowcy, wiedziałam, że autorka mnie kupiła i od tej chwili moja podróż z sagą Zrodzona będzie dużo przyjemniejsza.

Początek książki wydawał mi się pędzić, później zwolniła, niekiedy może aż za bardzo, lecz dla mnie to nie jest problem, ponieważ lubię zatapiać się w książkach, a jeśli natrafiam na dobrą pozycję to nie lubię się z nią szybko żegnać. Autorka nie pokazała nam w pełni kim są istoty, do których należy Rose. Informacje o nich są udzielane nam w małych porcjach, jednym może się taki zabieg spodobać, innym niekoniecznie, wolą, gdy wszystkie karty są odkryte. Mnie ta tajemniczość urzekła i mam dzięki temu jeszcze większą ochotę na lekturę kolejnych tomów. Autorka poruszyła tematy, które są bardzo bliskie nastolatkom, mianowicie książka opowiada o dojrzewaniu, poszukiwaniu siebie i przyjaźni.

Bohaterowie są napisani przyzwoicie, lecz są również mało wyraziści. Ciężko mi było polubić kogoś, wszyscy byli mi obojętni a niektóre ich zachowania było nadzwyczaj dziwne. Myślę, że jest to spowodowane, iż jestem po prostu zbyt dojrzała, lecz nie chcę oceniać ogółu po jednym tomie, dlatego bohaterów będę oceniać w momencie, gdy będę już po lekturze ostatniego tomu. Coś czuję, że autorka jeszcze mnie zaskoczy, w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Samo pióro autorki jest lekkie i przyjemne, w książce nie ma przydługich opisów, ani nadmiernych dialogów. Wszystko jest spójne i bardzo miłe w odbiorze. Czy polecam książkę starszym czytelnikom? Myślę, że tak, sama mam zamiar przeczytać całą serię, by mieć szersze spojrzenie, lecz już muszę przyznać, że na pewno nie żałuję chwil spędzonych z tą książką.