Lucia recenzja

Niedaleko Madrytu zostają znalezione zwłoki funkcjonariusza Guardia Civil, jego partnerka Lucia Guerrero zrobi wszystko by schwytac sprawcę. W tym samym czasie grupa doktorantów kryminalistyki z Salamanki odkrywa trzy podwójne morderstwa, których nikt wcześniej nie połączył ze sobą. Czy sprawy te łączą się z najnowszym morderstwem? Kim jest osoba zdolna do takich potworności? Jakie motywy nią kierują?

Pierwsze o czym pomyślałam po zaledwie kilku rozdziałach książki to podziw dla Autora za dbałość o szczegóły i drobiazgi. Niesamowite jest to z jaką precyzją przedstawia on swoją historię. Dodatkowy plus za więcej niż dokładne przedstawienie wymiaru sprawiedliwości w Hiszpanii. Nie wiem jak Wy, ale ja jestem przyzwyczajona do amerykańskich powieści czy filmów kryminalnych, a o hiszpańskich organach ścigania pojęcie mam żadne. Ale nie jest to problem, ponieważ Minier wyjaśnia wszelkie niuanse i możliwe niejasności. I robi to w sposób genialny. Bo z jednej strony nie pomija niczego, a z drugiej nie przytłacza nadmiarem informacji.

Kolejny plus powieść otrzymuje za mapy. Osobiście nie posiadam wyobraźni przestrzennej, więc dla mnie ogólna mapa Hiszpanii oraz dwa bardzo szczegółowe plany Salamanki i Segowii były wybawieniem i dzięki nim nie musiałam korzystać z map w internecie, bo wszystko miałam pod ręką.

Co do samej historii to od początku jest mrocznie i tajemniczo, a każdy kolejny element łamigłówki jest istotny dla pełnego obrazu sytuacji. Bo Minier nie stworzył prostej opowieści, która poprowadziłaby czytelnika z punktu A (morderstwo) do punktu B (wykrycie sprawcy). On kluczył na wszelkie sposoby, wprowadzał dodatkowe wątki i stworzył tak rozbudowaną fabułę, że niemal do końca nie jest się pewnym co jest prawdą. Ja sama rozwiązania zagadki domyśliłam się jakieś trzy minuty przed tym, gdy zrobił to Autor, a i tak byłam zaskoczona skalą intrygi, którą wymyślił.

Dodatkowo bohaterowie powieści mają niezwykle rozbudowaną osobowość. Nie są pozbawieni wad, przez co sama nie do końca wiem, czy lubię Lucię czy nie. Ale dzięki temu są bardziej realni niż takie wyidealizowane postacie jakie często można spotkać w książkach.

Nie jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Autora, ale to było zdecydowanie bardziej udane. W końcu zrozumiałam dlaczego wszyscy tak zachwycają się Bernardem Minierem. Z niecierpliwością czekam na kolejne powieści z Lucią (chociaż i z pewną obawą, bo Autor chyba nie ma zamiaru jej oszczędzać i trochę się obawiam tego, co jeszcze będzie musiała przeżyć) i być może dam jeszcze jedną szansę cyklowi z Martinem Servazem...

Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu Rebis.