Luca Vitiello recenzja

Luca nie wie co to miłość, w mafii takie uczucia nie istnieją, a przynajmniej tak go zawsze uczona. Ma być capo, ma stać na szczycie i rządzić mocną ręką, mają się go bać. Od najmłodszych lat uczony brutalności i to w bardzo brutalny sposób. Widział, jak jego ojciec traktował matkę, ona wybrała śmierć, zamiast życia z potworem. To Luca ją znalazł, a widok ten pozostał w nim na zawsze, była pierwszym trupem, jakiego widział. Pierwszym, ale na pewno nie ostatnim.
Szybko wdrożony w szeregi mafii, brutalny, bezwzględny, zimny, nieznający litości. Potrafiła własnymi rękami zmiażdżyć gardło kuzyna, a po tym wyczynie zyskał ksywkę Imadło. Budzi strach w każdym, nie licząc ojca i brata i jest z tego bardzo dumny. Kiedy dowiaduje się, że ojciec znalazł mu żonę, nie jest za szczęśliwy, ale wie, że nie ma wyboru. Jednak Aria jest tylko dzieckiem, ma piętnaście lat i choć wielu mężczyzną w jego środowisku by to nie przeszkadzało, jemu przeszkadza. Na szczęście nie tylko jemu, co sprawia, że do ślubu ma dojść, jak dziewczyna skończy 18 lat. Ich małżeństwo ma zapewnić pokój między dwiema mafijnymi rodzinami.
Aria była piękna już jako nastolatka, ale to jak wygląda, mając 18 lat, zachwyca mężczyznę. Wie, że nie ma szans na miłość między nimi, ale nie ma zamiaru być jak ojciec – gwałcić, bić, poniżać własną żonę. Jednak Aria tego nie wie, w dniu wesela widać w jej oczach strach, drży pod jego dotykiem. Luca chce spędzić z nią namiętną noc, jednak kiedy trafiają do pokoju i widzi łzy w oczach kobiety, odpuszcza. Jednak nikt nie może się o tym dowiedzieć, szczególnie ojciec dlatego mężczyzna plami prześcieradło własną krwią i takie rano pokazuje innym.
Jaki jest naprawdę Luca?

Książka „Złączeni honorem” zdecydowanie mi się podobała i nie będę ukrywać, że bardzo byłam ciekawa tej samej historii oczami mężczyzny. Jak wrażenia? Mnie zdecydowanie się podobała. Od przeczytania „Złączeni honorem” minęło sporo czasu i przyjemnie było sobie przypomnieć historię, poznać ją od strony drugiego bohatera, a także dowiedzieć się co nieco o jego dzieciństwie.

Luca z jednej strony chce być twardy, bezwzględny, chce, by każdy się go bał. Z drugiej Aria od samego początku wzbudza w nim dziwne uczucia, takie, o które nikt by go nie podejrzewał. Chce, aby ich małżeństwo się jakoś ułożyło, żeby żona się przestała, go bać i ma zamiar do tego doprowadzić. Z jednej strony niebezpieczny i mroczny, z drugiej zupełnie się zmienia, będąc w pobliżu Arii. Osobiście polubiłam go jeszcze bardziej niż podczas czytania historii oczami kobiety.

„Luca Vitiello” to książka, na którą bardzo czekałam i zdecydowanie spełniła moje oczekiwania. Spędziłam z nią bardzo miły czas i z przyjemnością polecam.

Recenzja ukazała się również na moim blogu -https://anka8661.blogspot.com/2020/08/wydawnictwo-niezwyke-ksiazka-pt-luca.html