Look at Me Princess 2 recenzja

Leila czuje się fatalnie po odkryciu planów Rihana. Chłopak, rozumiejąc już swoje uczucia wobec przyjaciółki z dzieciństwa, stara się wszystko naprawić, ale odzyskanie zaufania może być trudne. Leila z każdym kolejnym spotkaniem zauważa, że Rihan nie jest dla niej tylko przyjacielem, wybacza mu i coraz bardziej zagłębia się w świat chłopaka.

Przyjaźń Leili i Rihana wchodzi na wyższy poziom. Oboje dalej borykają się z rodzinnymi problemami, które coraz bardziej się pogłębiają, a dodatkowo wokół nich zaczynają kręcić się ludzie, którzy chcą zniszczyć ich szczęście. Leila długo czekała, aby odzyskać przyjaciela, a ostatecznie otrzymała coś więcej, ale jej zaufanie może zostać nadszarpnięte. Zaufanie i ich uczucia stają się sprawą pierwszoplanową. Ich nastoletnie życie wymaga od nich podejmowania bardzo trudnych decyzji.

Leila kontynuuje swoją opowieść, jako jedna z narratorów. Znowu za sprawą jej opowieści cofany się do przeszłości, gdzie spotykamy nastoletnich bohaterów i ponownie wchodzimy w ich świat.
Historia zaczyna się dość smutno, nadal jest wyboista i nastolatkowie muszą wiele przejść. Problemy nie tylko pojawia się w ich relacji, ale w ich bliskim otoczeniu. W historii pojawią się nowe postacie, a bohaterowie, których już znamy, przejdą ogromną przemianę.

O ile pierwsza część była ciekawym wprowadzeniem i przedstawieniem burzliwej relacji Leili i Rihana, to kolejny tom jest po prostu kontynuacją ich historii.
Fabuła jest dość statyczna, mimo że pojawiają się zaskakujące momenty. Historia jest prosta, ale mimo to jest przyjemna w odbiorze, spójna, nastoletnie życie bohaterów nie skupia się tylko na szkole, ale i na rodzinnych problemach, a z czasem odkryją przyjemności dorosłego życia. Prolog i epilog są ciekawymi elementami całej opowieści, tak samo, jak było to w pierwszym tomie.

Między bohaterami czuć zażyłość, a zakończenie podsumowuje ich nastoletnią relację, a także nakreśla ich dalsze losy, których w sumie można się domyślić, ale uważam, że zdecydowanie nie mogło zabraknąć takiej sceny na koniec.