Łódzka przystań recenzja

„Już wszystkie łzy zostały wylane, tyle bólu, tyle cierpienia, ale dość tego. Trzeba żyć, trzeba iść do przodu!"

Wojna bezpowrotnie zmieniła wszystko. Jest 1944 rok. Stefania Rudzka mieszka w okupowanej Łodzi, ma dziewiętnaście lat, kocha i jest kochana. Pewnego razu trafia na łapankę. Zostaje zatrzymana i uwieziona, już niebawem trafia do obozu pracy o zaostrzonym rygorze. Tam poznaje Kazię, kobiety znajdują wspólny język, zaczyna je łączyć okrutny los i walka o przetrwanie. Ich wola przeżycia jest ogromna, a pragnienie wolności powoduje, że zaczynają planować ucieczkę. Pomysł wydaje się mało realny, jednak niebawem nadarza się okazja i szansa na ucieczkę. Powrót do domu okazuje się bardzo trudny, bolesny, niepewny. Jednak nadzieja na spotkanie bliskich i narzeczonego daje siłę, wolę przetrwania.

Niepokojąca, przejmująca opowieść. Wielowymiarowa akcja toczy się swoim rytmem i intryguje. Fabuła ciekawie utkana, dopracowana w każdym szczególe, ukazuje ludzkie pokomplikowane losy, obejmuje czas wojennej zawieruchy i lata powojenne. Pani Anna pięknie pisze, pomimo poruszanych bolesnych tematów – przez książkę się płynie. Wyraźnie nakreślone osobowości bohaterów, to zwykli ludzie, charakterni, silni, dumni i słabi tchórze. Stefcia skradła moje serce od razu, to odważna, silna, wrażliwa kobieta. Obdarta z godności i złudzeń prze do przodu, walczy, nie poddaje się. Wojna ją naznaczyła, zmieniła, miała wpływ na całe dalsze życie.

Autorka w swej powieści z wyczuciem kreśli przed nami obrazy życia ludzi, których dotknęło niewyobrażalne zło. Ci ludzie różnie się w tym odnajdują, jedni mają ogromną siłę do walki o przetrwanie, inni się poddają. Przerażający obraz ludzkiej wegetacji w obozach pracy, upodlenie, obdarcie z godności, poniżanie, wyniszczenie, wszechobecny głód, strach, niepewność. Bezwzględność okupanta, jego bestialstwo i okrucieństwo, śmierć czyhająca tuż za rogiem. Ile człowiek jest w stanie znieść, wytrzymać? Powojenna Łódź, niełatwa rzeczywistość, zniszczenia, życie, które trzeba zaczynać od nowa.

Od pierwszych stron powieść chwyta za serce, nie da się przejść obok niej obojętnie. Osadzona w strasznych czasach, gdzie brak człowieczeństwa zbierał swoje żniwo. Prawdziwa, bolesna, trudna, o uczuciu, które daje siłę, o odwadze i o kobiecej sile, rodzinie i nadziei. Z niecierpliwością czekam na kontynuację. Bardzo polecam.