To, co skrywamy przed światem recenzja

Przychodzę dzisiaj do Was z recenzją książki "To, co skrywamy przed światem", czyli drugiego tom serii Knockemout.

Tym razem Lucy Score skupiła się na historii Nasha Morgana. Komendanta lokalnej policji, który próbuje wrócić do zdrowia po postrzale. Chociaż mężczyzna za wszelką cenę stara się zachowywać normalnie, w rzeczywistości toczy wewnętrzną walkę z demonami, których nabawił się podczas tego feralnego zdarzenia.

Jedyną osobą, której udaje się odkryć, że Nash jest jednie cieniem dawnego siebie, jest jego nowa sąsiadka Lina. Czy dziewczyna pomoże mu stanąć na nogi? Tego Wam nie zdradzę, ale mogę zapewnić, że w tej historii znajdzie się również miejsce dla pewnej uroczej, czworonożnej pomocnicy.

Chociaż Angelina utrzymuje, że pojawiła się w Knockemout przypadkiem, tak naprawdę prowadzi tajną misję związaną z jej pracą. Czy gdy Nash pozna prawdziwy cel jej pobytu, zdoła odsunąć na bok wszystkie wątpliwości i będzie w stanie nadal jej ufać? Czy sprawca jego postrzelenia zostanie wreszcie ujęty? Czy Linie i Nashowi będzie w ogóle pisane szczęśliwe zakończenie? Po odpowiedzi na te pytania odsyłam Was do lektury.

Muszę przyznać, że pierwszy tom serii Knockemout zrobił na mnie zdecydowanie lepsze wrażenie. Nie znaczy to oczywiście, że historia Liny i Nasha była zła, ponieważ jest to jak najbardziej zabawny i uroczy małomiasteczkowy romans, jednak losy Naomi i Knoxa wywołały we mnie zdecydowanie więcej emocji.

"To, co zostaje w nas na zawsze" wciągnęło mnie już w zasadzie od początku i trzymało w napięciu do samego końca. Natomiast czytając "To, co skrywamy przed światem" miałam czasami wrażenie, że autorka na siłę rozwleka pewne kwestie, jakby koniecznie chciała, aby obie części były objętościowo podobne. W mojej opinii było to zupełnie niepotrzebne, ponieważ konkrety obroniłyby się same, a tak miejscami byłam nieco znużona przebiegiem akcji i musiałam robić sobie przerwę od czytania.

Jeżeli chodzi o plusy, z pewnością można do nich zaliczyć relację Nasha i Liny. Chociaż była specyficzna, napięcie między nimi było wyczuwalne w zasadzie od ich pierwszej interakcji. Było to spowodowane również faktem, że ich postacie zostały bardzo dobrze wykreowane i nie były tak przewidywalne, jak mogłoby się wydawać. Bardzo podobał mi się również wprowadzenie do historii Piper, której obecność działała kojąco na oboje głównych bohaterów.

Chociaż ten tom nie rzucił mnie na kolana, myślę, że wszyscy wielbiciele małomiasteczkowych romansów powinni po niego sięgnąć, szczególnie jeżeli mają już za sobą pierwszą odsłonę serii Knockemout. Ja natomiast będę wypatrywać na horyzoncie kolejnego tomu, ponieważ mam nieodparte wrażenie, że to właśnie historia Luciana i Sloane będzie tą najlepszą!