Kroniki Świata Wynurzonego. Nihal z Krainy Wiatru recenzja

Licia Troisi: Nihal z Krainy Wiatru

Autor: @Edyta28 ·3 minuty
2012-01-18
Skomentuj
Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!
Nihal z Krainy Wiatru jest pierwszą cześcią trylogii Kroniki Świata Wynurzonego. Licia Troisi napisała jeszcze kolejne dwie trylogie: Wojny Świata Wynurzonego i Legendy Świata Wynurzonego. Autorka, z pochodzenia Włoszka pracowała nad książkami 10 lat i odniosła dzięki nim niebywały sukces zarówno w kraju ojczystym, jak i za granicą. Stworzyła świat niezwykle spójny, barwny i ciekawy, podlegający przemianom społecznym i pokoleniowym. Każdy czytelnik fantastyki powienien zapoznać się z książkami z tego cyklu. Sama nie ukrywam, że książki pani Troisi stoją na moim regale obłożone i na miejscu honorowym. Kto raz przekroczył próg Świata Wynurzonego, ten nie opuści go, dopóki nie ukończy całej podróży i nie pozna całej historii.
Główną bohaterką trylogii Kroniki Świata Wynurzonego jest Nihal, młodziutka dziewczyna, która nade wszystko pragnie zostać wojowniczką. W chwili, gdy poznajemy Nihal, ma ona 12 lat i ugania się z kolegami po zaułkach miasteczka, w którym mieszka. Jest córką kowala Livona, który jest mistrzem w swoim fachu. Nie da się ukryć, że Nihal jest inna, a Livon jest jej przybranym ojcem. Już sam kolor włosów i oczu dziewczynki, a także kształt uszu dobitnie sugerują, do jakiej rasy przynależy. Nihal jest bowiem pół -Elfem, ostatnią przedstawicielką rasy, która wygineła wiele lat temu. Dziewczynka nie jest świadoma dziedzictwa jakie nosi, ani tego jakie konsekwencje w dorosłym życiu spowoduje jej inność.
Kraj Wynurzony to Federacja wolnych krain, żyjących w pokoju. Są to: Kraina Wiatru, Wody, Słońca, Dni, Nocy, Skał i Ognia, a mieszkają w nich ludzie, nimfy oraz gnomy. W momencie, gdy zaczyna się książka, dowiadujemy się także, że Świat Wynurzony stoi na skraju wojny z Tyranem, który za pomocą dziwacznych, pokracznych stworzonych w wyniku okrutnych eksperymentów Famminów podbija kolejne krainy i zmusza je do uległości. To Tyran opętany żądzą władzy wydał rozkaz zabicia wszystkich pół – Elfów. Dlaczego tak nienawidził tej rasy? Tego dowiemy się znacznie później. Automatycznie oznacza to także, że Nihal jako ostatnia ze swojego ludu, jest jego najgorszym wrogiem.
Szczęśliwe i spokojne dzieciństwo pod opieką Livona nagle tragicznie się kończy, gdy któregoś dnia Famminowie napadają na Krainę Wiatru i zabijają wielu jej mieszkańców. Podczas walki ginie także Livon, a Nihal, która jest tego świadkiem od tej pory będzie pałać pragnieniem zabijania i zemsty. Bohaterka zdaje sobie sprawę, że sama nie dokona wiele. Postanawia zemstę odłożyć na potem, a najpierw zostać prawdziwą wojowniczką. W tym celu postanawia wstąpić do Akademii Jeźdźców Smoka, jednak problem w tym, że nie przyjmuje się tam kobiet. Nihal jest jednak zdeterminowana i zawzięta, zdecydowana postawić na swoim. Czy się jej to uda i czy zostanie przyjęta? Tego nie zdradzę.
Od razu też odradzam szukania porównań z Harrym Potterem, bo wątek Akademii i szkolenia, nie jest tu główny. Poza tym nie jest to żadna magiczna szkoła, a raczej wojsko i koszary, a także niesamowity reżim i dyscyplina.
To co w tej części zasługuje na uwagę to psychiczne dorastanie Nihal. Pełna gniewu, pragnie zabijać, bo sądzi, że zadawanie śmierci, przyniesie jej ulgę i uciszy głosy duchów zabitych współbraci, domagajacych się sprawiedliwośći i pomsty. Nihal nie rozumie, że zasada krew za krew i oko za oko w niczym jej nie pomoże, a przeciwnie strąci ją jeszcze niżej w przepaść, z której zdrowym psychicznie już się nie wraca. Dziewczyna nie słucha jednak dobrych rad przyjaciela z dzieciństwa Sennara, ani bliskiego jej opiekuna i mentora gnoma Ido.
Pierwsza część cyklu jest tak naprawdę dopiero początkiem podróży. Poznajemy bohaterów, widzimy rodzące się relacje i obserwujemy zmieniającą się sytuację polityczną w kraju. Wojny nie da się już uniknąć. Pytanie, co zrobić, by nie przegrać jej z kretesem i uninkąć kolejnej eksterminacji z rąk Tyrana.
Powieść Nihal z Krainy Wiatru czyta się lekko i szybko. Zgrabna narracja, dobre dialogi i odpowiednie tempo akcji, to duże zalety książki. Bardzo lubię także okładki w głębokich kolorach i dopracowane pod każdym względem. Dodatkowo książka jest podzielona na trzy mniejsze częsci zatytułowane: Dziewczynka, Walczyć i ostatnią Ocalić swoją duszę, sugerujące kolejne etapy dorastania Nihal.
Kto jeszcze nie poznał Nihal i Sennara, temu polecam. Kto już ich zna, tego zapraszam do wyrażenia swojej opinii.

Autor: Licia Troisi
Tytuł serii: Kroniki Świata Wynurzonego
Tytuł części pierwszej: Nihal z Krainy Wiatru
Wydawnictwo: Videograf II
Stron: 340
Moja ocena: 10/10
opublikowana także na moim blogu: http://edytka28.blogspot.com/2012/01/licia-troisi-nihal-z-krainy-wiatru.html

Moja ocena:

Data przeczytania: 2011-08-14
Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
Kroniki Świata Wynurzonego. Nihal z Krainy Wiatru
Komentarze
Kroniki Świata Wynurzonego. Nihal z Krainy Wiatru
Kroniki Świata Wynurzonego. Nihal z Krainy Wiatru
Licia Troisi
8.1/10

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Zobacz inne recenzje

Nie wyobrażam sobie wakacyjnego wypoczynku bez książek. Zawsze muszę mieć coś do czytania. Jedną z moich tegorocznych wakacyjnych lektur była powieść Włoszki Licii Troisi, "Nihal z Krainy Wiatru", któ...

@Zapiskispodpoduszki @Zapiskispodpoduszki

Oczarowana najnowszą książką włoskiej pisarki pt. "Marzenie Talithy" poszłam za ciosem i postanowiłam nadrobić zaległości z różnych serii o Świecie Wynurzonym, której poszczególne tomy, trzeba powiedz...

@Nerezza @Nerezza

Pozostałe recenzje @Edyta28

Pegaz Ogień życia
Wciągająca historia rodem z mitów

Jedną z moich ulubionych postaci z mitów greckich jest Pegaz. Ten przecudnej urody biały, skrzydlaty rumak uosabia nie tylko wdzięk, grację i siłę. Jest także wojowniczy...

Recenzja książki Pegaz Ogień życia
Drzewo migdałowe
Drzewo migdałowe - znakomita

Drzewo migdałowe najpierw okrywa się kwieciem, a dopiero gdy przekwita, wypuszcza listki. Jest cenną ozdobą wielu ogrodów i parków. W symbolice religijnej przypisuje się...

Recenzja książki Drzewo migdałowe

Nowe recenzje

Klub Dzikiej Róży
Dzika róża
@patrycja.lu...:

"Klub Dzikiej Róży" zaprasza w progi podupadłego pensjonatu w czasach powojennych, w którym policja odkrywa zwłoki. Mie...

Recenzja książki Klub Dzikiej Róży
1.3.1.4. Śmierć nas nie rozłączy
Tetbeszka
@patrycja.lu...:

"1.3.1.4. Śmierć nas nie rozłączy" to debiut Aleksandry Maciejowskiej, w którym przenosimy się kilkadziesiąt lat wstecz...

Recenzja książki 1.3.1.4. Śmierć nas nie rozłączy
Dzieci jednej pajęczycy
Pajęcza sieć
@patrycja.lu...:

"Dzieci jednej pajęczycy" przenoszą nas do świata Aglomeracji, gdzie cywilizacja próbuje utrzymać się na powierzchni za...

Recenzja książki Dzieci jednej pajęczycy
© 2007 - 2024 nakanapie.pl