Lhotse Lodowa siostra Everestu recenzja

Mimo, że sama po górach nie lubię chodzić, to uwielbiam o nich czytać i słuchać opowiadań innych. Niezmiennie zachwycają mnie zdjęcia wykonywane przez znajomych, czy na stronach różnorodnych książek o tematyce górskiej. Nie czytałam wcześniej żadnych pozycji autorki, ale tytuł i opis tak bardzo mnie zainteresowały, że obowiązkowo musiałam po nią sięgnąć i oczywiście nie rozczarowałam się, bo otrzymałam przepiękny górski klimat zbudowany nie tylko opisem ale również przepięknymi zdjęciami.

Książka Moniki Witkowskiej to swego rodzaju pamiętnik z jej osobistej wyprawy na Lhotse. Dlaczego góra ta nazywana jest siostrą Everestu? Otóż, aby zdobyć jej szczyt należy pokonać ¾ trasy tej samej, którą zdobywa się Everest. W środowisku himalaistów Lhotse uznawana jest jako szczyt ambitniejszy i bardziej wymagający, dlatego też autorka po zdobyciu już Everestu i Manaslu zdecydowała się i na zdobycie tej góry.

Czytając tę książkę najpierw poznajemy samą Lhotse i fakty o niej, a następnie odbywamy podróż na sam szczyt. Oczywiście nie brakuje tu wielu ciekawostek, anegdot, wyjaśnień i historii – zarówno tych zabawnych, jak i tych smutnych a nawet tragicznych w skutkach, bowiem góry rządzą się swoimi prawami. Wiele wątków dotyczy również Everestu, gdyż jak wspominałam wcześniej, obie góry leżą w sąsiedztwie i mają wspólne obozy oraz większą część trasy.

Dzięki Monice możemy poznać również kulturę i zwyczaje nepalskich mieszkańców a także zapoznać się z tamtejszą fauną i florą. Bogata w liczne zdjęcia pozycja pozwala nam nie tylko wyobrażać sobie miejsca i rzeczy, które widziała autorka, ale również je zobaczyć i zachwycić się nimi, mimo, że nigdy nie spotkaliśmy ich w rzeczywistości.

Poza tym otrzymujemy również opisy każdego dnia, bez zbędnego koloryzowania i upiększania faktów. Wyprawa w wysokie góry to często walka ze swoimi słabościami, ze swoim organizmem oraz niespodziewanymi przeszkodami. To również walka z emocjami, kiedy niejednokrotnie w drodze w górę, czy też w dół himalaiści muszą żegnać się ze swoimi przyjaciółmi, którym już nigdy nie będzie dane wyruszyć znów w drogę do zdobycia szczytu…

Książkę czytało się bardzo szybko, chętnie dowiadywałam się, co też autorka dalej dla nas przygotowała, czego dowiem się na kolejnej stronie i czym tym razem mnie zaskoczy. Według mnie jest to obowiązkowa pozycja dla każdego, kto lubi odkrywać nowe miejsca oraz dowiadywać się nowych rzeczy.