Lhotse Lodowa siostra Everestu recenzja

Lubicie góry? Wlazłam kiedyś na Czarny Staw pod Rysami i dalej jestem z siebie dumna. Wiadomo, że każdy mierzy siły na zamiary (albo chociaż powinien), ale wysokość tego punktu to mały pikuś w porównaniu ze szczytami, jakie osiągają wielcy wspinacze zdobywając np. Mount Everest czy K2. Od zawsze podziwiałam wszystkich, którzy ryzykując swoje życie podbijają najwyższe Góry świata.

Monika Witkowska w swojej książce 'Lhotse. Lodowa siostra Everestu' opisuje dzień po dniu, całą swoją wyprawę na szczyt tego ośmiotysięcznika. Czytamy niesamowity pamiętnik dzielnej kobiety, która pokonała swoje wszystkie słabości i przeciwności i zdobyła Lhotse! To szczyt, który jest mniej popularny niz Mount Everest, leży tuż obok, a tak naprawdę wejście na Lhotse jest trudniejsze pod względem technicznym (różnica między nimi to lekko ponad 300m; Lhotse ma 8,516m, a Everest 8,849 m). Całość wzbogacona jest cudownymi zdjęciami, nieprawdopodobnymi ujęciami z wyprawy, która mrozi krew z żyłach - samej autorki, widoków oraz jej znajomych, z którymi miała szansę wpisnać się na szczyt (Lhotse i Everest mają do pewnego momentu taką samą trasę).

Niestety, nawet z mediów wiemy, że nie wszyscy z takich wypraw wracali. Niektórzy zdobywając szczyt, zostają już na nim na zawsze. O tym również autorka wspomina, bo jest to przykra i smutna, ale nierozerwalna strona wyprawy wysokogórskich.

Książka napisana jest przystępnym językiem - czułam się, jakbym czytała bloga koleżanki, która opisuje swoją podróż życia. Dodatkowo, autorka zamieściła mały poradnik dla osób, które chciałyby pójść w jej ślady - dowiemy się, na co zwrócić uwagę przy kompletowaniu sprzętu, jak to jest z tymi agencjami i ile to tak naprawdę kosztuje (bardzo dużo). Monika Witkowska rozprawia się również z medialnymi plotkami dotyczącymi kolejek pod szczytem - jeżeli chcecie się dowiedzieć, jak to z nimi jest, musicie przeczytać tę książkę!

Turbo polecam! To jedna z tych książek, po których czuję pustkę, że to już koniec. Nie wiedziałam nawet kiedy, a już czytałam ostatnią stronę. Muszę sięgnąć po inne tytuły autorki!