Lekcja hiszpańskiego recenzja

Cóż mogę powiedzieć – chciałabym, aby każdy debiut był taki dobry. Za piękną okładką i tytułem kryje się historia, którą może spotkać naszą koleżankę, przyjaciółkę czy sąsiadkę.

Adrianna na pozór wiedzie normalne, wręcz bajkowe życie. Ma kochającego męża, wspaniałą mamę i córeczkę oraz cudownych przyjaciół. Sama jest przepiękną kobietą, która z powodzeniem prowadzi swój własny salon kosmetyczny. Jakuba – swojego męża poznała przypadkiem, ale była to miłość od pierwszego wejrzenia. Nie sądziła, że po ślubie wszystko się zmieni, że jej życie zamieni się w jeden, wielki koszmar… Nie myślała, że najbliższa jej osoba będzie maltretować ją psychicznie i fizycznie…

Nareszcie, po długich latach życia w pułapce i toksycznym związku Adrianna rozwodzi się. Wydawać by się mogło, że będzie to koniec jej problemów. Niezupełnie, gdyż nasza bohaterka nie sądziła, że za wolność i bezpieczne życie, będzie musiała płacić niebotycznie wysokie alimenty swojemu byłemu mężowi..

I tak oto zmuszona jest wyjechać do swojego wujka do Hiszpanii, aby pracować u niego w restauracji. Czy to koniec jej problemów? Nie do końca. Adrianna, po sytuacjach jakie przeszła ma ogromny uraz do mężczyzn. Natomiast w restauracji wujka nie pracuje żadna kobieta, co oznacza, że skazana jest na obecność mężczyzn przez kilkanaście godzin dziennie. Nie pomaga fakt, że szefem kuchni jest Maks – wyjątkowo przystojny i atrakcyjny mężczyzna. Z takim samym niewyparzonym językiem co Adrianna. Czy ta dwójka będzie potrafiła się dogadać? Czy nasza bohaterka otworzy się na nowe znajomości?

Rany, co to była za książka! Niech Was nie zwidzie piękna okładka i tytuł. Książka przepełniona jest takimi emocjami, że czytając jedną stronę płakałam, by śmiać się na drugiej. Autorka cudownie wykreowała wszystkich bohaterów. Adrianna mimo tego co przeszła, była cudowną, pogodną i wesołą osobą. Jej żarty oraz docinki, które robiła Maksowi sprawiły, że nie raz uśmiałam się przewracając kartkę. Niestety, pod tą maską kryje się przeszłość, o której nie sposób zapomnieć. Nasza bohaterka wiele przeszła, ale nie poddała się i uciekła z toksycznej relacji. Może dlatego, za jej waleczność i odwagę, tak bardzo ją polubiłam. Maks jest za to idealnym przykładem zasady ,,trzy razy Z – zaproś, zalicz, zapomnij”. Ale nie sposób go nie lubić. Może nie jest typem mężczyzny, który da się ,,uziemić” kobiecie, ale ma za to wielkie serce i nikogo nie zostawia bez pomocy. Ogromnie kibicowałam każdemu bohaterowi z osobna. Adriannie, aby udało się jej zostawić przeszłość za sobą, a także Maksowi, by wydoroślał i zobaczył, że nie samą zabawą żyje człowiek mając przy boku tak wspaniała osobę. Autorka pokazała nam, że trzeba być czujnym i reagować na każdy, nawet najmniejszy sygnał, gdyż nie wiemy, czy w takim momencie nie ratujemy komuś życia.

Książka zdecydowanie umiliła mi czas i z niecierpliwością wypatruję drugiej części, gdyż autorka zostawiła nas w najbardziej kulminacyjnym momencie…