Layla recenzja

"Potrzeba pokonania tego, co nas przeraża, jest większa niż potrzeba ucieczki przed ewentualną krzywdą, jaka może nas spotkać."
~~~
Chyba pierwszy raz będę mieć problem z ocenieniem książki. Już samo zaskakujące jest to, że nie otrzymała ona maksimum gwiazdek. Książka od Hoover? U mnie? To się nie zdarza! Ale jednak, coś się tutaj stało co zaważyło na mojej ocenie. Jeżeli ciekawi was co, zapraszam do przeczytania recenzji.
"Layla" to nowiutka książka Colleen Hoover, wydana jeszcze pod koniec lutego 2021 roku. Tytułowa bohaterka na samym początku oczarowuje muzyka, który grał w zespole na weselu jej siostry. Para szybko zawiązuje wyjątkową więź i trwa ze sobą długi czas. Wydaje się, że sielanka nie może mieć końca. Jednak ktoś pewnego dnia postanawia zabić Laylę. Atak ten mocno wpłynął na jej psychikę. Po wypadku Layla staje się kompletnie inną osobą, dlatego Leeds, starając się to naprawić, zabiera ją do pensjonatu, w którym rozkwitła ich miłość. Tam jednak stan Layli znacznie się pogarsza. W dodatku w domu zaczynają się dziać różne, niewyjaśnione rzeczy.
Oj Hoover, Hoover. Może czasem nie wychodź poza ramy swojego gatunku. Naprawdę uwielbiam obyczajówki tej pani. Są świetne, z wciągającą fabułą i dopracowanymi bohaterami. Ta kobieta ma tyle pomysłów na ukazanie miłości, że chyba nie skończy jej się nigdy wena. Jednak i on potrafi całkiem zboczyć w innym kierunku, czego przykładem jest właśnie "Layla". Hoover postanowiła iść w stronę... no właśnie nie wiem czego. Fantastyki? Przez obecność zjawisk paranormalnych. Groza to to nie jest. Niektóre sceny z udziałem paranormalnych zjawisk były niczym wyjęte z "Paranormal activity". Te części były słabe i potwornie mnie nudziły. W sumie opinię ratuje początek i koniec, bo to tam Hoover wróciła do swojego naturalnego rytmu. Jest czysty romans i to u niej lubię. Ogólnie plot twist jaki miał miejsce na końcu także uważam za dobry. Udało się coś wykrzesać z tego całego galimatiasu.
Czy to moja najmniej ulubiona książka tej autorki? Nie. Musiałabym pokusić się o re-read książek, które czytałam lata temu, żeby móc to stwierdzić. Mnie po prostu nie zachwyciła. Nie jest zła, jednak dla osoby, która śledzi twórczość Hoover od dawna i zachwyca się każdym jej tytułem, ten może być nieco rozczarowujący. I tak oceniam ją dosyć wysoko, bo ostatecznie przyjemnie się ją czytało.