Dzieci dyktatorów recenzja

Książka składa się z 17 rozdziałów. Każdy z nich przedstawia inną dynastię. Począwszy od europejskich wywodzących się z krajów komunistycznych, po azjatyckie i afrykańskie. Zarówno z początków XX wieku jak i te, które jeszcze w XXI wieku mają się (lub miały) dobrze. Możemy zatem poznać historie znanych z kart historii władców jak Stalin, Mussolini, Mao Zedong, Franco, Kim. Dynastie epoko komunistycznej: Ceaușescu, Castro, Pinochetów. Bliskowschodnie: Husajnowie, Al-Asadów, Kadafich, Mubaraków. Afro-amerykańskich: Bokassów, Mobutu, Duvalierów. A całość uświetnia portret ostatniego dyktatora Europy - Aleksandra Łukaszenki i jego syna Koli.

Opowieści autorów różnią się od siebie diametralnie. Czasem są to zrekonstruowane ze znanych wydarzeń biografie na temat konkretnej osoby. Podanie w bardzo ogólnej formie. Inne z kolej to rozszerzone artykuły obejmujące czasem i dalszą część rodziny dyktatora. Niektóre z nich przypominają bardziej wywiad, bazujący na wspomnieniach żyjących jeszcze dzieci. Wiele z nich, które po upadku reżimu przetrwały, zajęły się własnych życiem. Część z nich opuściła rodzinne gniazda jeszcze przed upadkiem rodziców, aby rozpocząć życie z dala od fleszy i prasy lub aparatów bezpieczeństwa. Większość jednak trwała u boku rodzicieli i kontynuowała ich dzieło. W przypadku tych reżimów, które niedawno upadły - zakończyło się to krwawą rozprawą.

Wydanie "Dzieci dyktatorów" w formie reportaży to ciekawe posunięcie. Publikacja przybliża potężnych ludzi, których wspólnym mianownikiem jest zdobycie ponadprzeciętnej władzy dającej im możliwość decydowania o losie kraju i mieszkających w nim ludzi. Mandat ten często został nadany w wyniku demokratycznych wyborów i również w ten sam sposób odebrany. Gdy jednak dyktatorzy nazbyt gorliwie wykorzystywali swoje uprawnienia lud powstał i strącił ich z tronu. Zaledwie garstka z nich jeszcze panuje. Nie ulega wątpliwości, że cały czas powstają nowe reżimy, o których wiemy jeszcze niewiele. Jednak zadaniem tej publikacji było zebranie i przybliżenie czytelnikowi najbardziej kuriozalnych przypadków dyktatur światowych od początku XX wieku. Ku przestrodze, mam nadzieję.