Garfield. Tłusty koci trójpak. Tom 6 recenzja

Lubię wszystkie koty, od dziecka byłam kociarą, więc nie mogę obojętnie przejść obok tak sprytnego kocura jakim jest rudy i dość tłusty Garfield.
Przyznać muszę, że jakiś czas temu też miałam rude koty i one chyba były najbardziej sprytne a nawet wojownicze. Nawet nasz pies Dżeki musiał uznać wyższość rudych kotów, Macieja i Ryśka, które tak jak Garfield, bezczelnie wyjadały mu z miski co lepsze kąski.
Chociaż komiksy z Garfieldem w roli głównej poznałam dopiero kilka lat temu, bo mój wnuczek był zachwycony tym kotem i czytałam jemu te historyjki na dobranoc. Okazało się, że jeden egzemplarz zawieruszył się na mojej półce, więc sobie przeczytałam.
Mimo tego, że kot Garfield w tej części kończy dziesięć lat, to nadal jest wielkim obżartuchem i uwielbia lazanię oraz telewizję i jeszcze trochę dobrego jedzenia... na dodatek ten wesoły i przebiegły rudzielec nie lubi psów. Uważa, że są one zupełnie niepotrzebne i dziwi się ludziom, że je tolerują i lubią. Zresztą jest wiele innych rzeczy, których Garfield nie lubi. Na przykład uważa, że poniedziałek jest najgorszym dniem, bo właśnie w tym dniu zawsze dzieją się same najgorsze rzeczy, dlatego wręcz nienawidzi poniedziałków. Nie lubi też diet i zdrowego jedzenia, które co jakiś czas próbuje wdrożyć do jego menu Jon. Nie lubi jeszcze listonoszy, ale za to bardzo lubi podrapać odsłonięte ludzkie łydki. Zresztą nie tylko gołe łydki są dla nie niezłą rozrywką. Garfield, jak niemal każdy kot uwielbia drapać meble. No i oczywiście uwielbia ciągle jeść, byle tylko nie była to kocia karma...
W tym numerze Garfield próbuje w kuchni obsłużyć mikser, lecz niekoniecznie dobrze mu to wychodzi, no cóż ma taki ukryty talent do psucia i demolki wszystkiego, czego się dotknie... I właśnie dlatego jest to tak lubiany przez wszystkich kocur. Aż chciałoby się mieć takiego rudzielca w domu...
Garfield to po prostu mistrz rozrywki, nie tylko w komiksie czy w kreskówkach, ale nawet film z jego udziałem też bardzo mi przypadł do gustu.
Myślę, że jego autor Jim Davis, stworzył czterdzieści lat temu postać ponadczasową, którą będą się zachwycać następne pokolenia.
Polecam wszystkim fanom Garfielda, zresztą im polecać nie muszę. Zatem zachęcam tych, którzy nie znają jeszcze rudego, tłustego, ale za to wesołego obżartucha, który zawsze potrafi zwrócić na siebie uwagę.