Pluszowy miś recenzja

Czy czytając książkę zastanawiacie się czy miejsca, które zostały w niej opisane istnieją naprawdę czy są stworzone tylko na potrzeby powieści? Ja lubię wizualizację tego o czym czytam zwłaszcza, gdy opisywane plenery/przestrzenie działają na mą wyobraźnię. Czasem na tyle, że w myślach planuję podróże do owych miejsc. Pobiedziska to autentyczna miejscowość leżąca między Gnieznem a Poznaniem, i o ile z opisu książkowego wydała mi się mroczna i ponura to zdjęcia obejrzane w internecie temu przeczą. Jakie to musi być ekscytujące uczucie czytać o miejscach, które znasz...

Proszę państwa oto miś,

miś jest bardzo głodny dziś.

Misiu łakomczuszku,

pokaż co masz w brzuszku.

Pobiedziska koło Poznania

Ponoć każdy glina ma taką sprawę, sprawę nierozwiązaną, która tkwi w sercu niczym zadra i nie daje spać po nocach.

Poznajcie Feliksa, pseudonim "Kozioł", który zajmował się wyszukiwaniem kozłów ofiarnych w celu szybszego zamknięcia sprawy, na co naciskały ówczesne władze. Nie muszę chyba wspominać, że chodziło o niewinnych ludzi. Skazanie niewinnego człowieka to wielka niesprawiedliwość i ogromna tragedia, nie tylko dla skazańca, również dla jego najbliższych. Skutki takich czynów bywają nieodwracalne czy obciążają one sumienie Feliksa?

Teraz ma 60 lat, a za sobą 35 lat służby w policji, dla której poświęcił całe swe życie; rozwodnik, którego córka nie chce znać. Jego zadrą jest "Zabawkarz", który 25 lat temu w brutalny sposób zamordował troje dzieci. Za te zbrodnie skazano niewinnego człowieka, który właśnie ma wyjść na wolność. Tymczasem znaleziono zwłoki kolejnego dziecka - Zabawkarz powrócił.

Czytałam bez chwili przerwy, opętana ciekawością co spotka mnie na kolejnej stronie. Akcja mknie do przodu niczym rozpędzone pendolino na trasie, na której nie przewidziano przystanków. Mocny i dosadny kryminał z niebanalnym zbrodniarzem i styranym przez życie gliną w rolach głównych. Lecz i pozostali bohaterowie są świetnie sportretowani - dziwni, obrzydliwi, tak po prostu ludzcy. Język prosty, męski i surowy. Autor doskonale wie jak schwycić naszą uwagę i trzymać do samego końca. Od początku dobrze obstawiałam podejrzanego choć myślałam, że to nie może być takie proste. I rzeczywiście proste nie było, wprost przeciwnie nawet wydało mi się ciut przekombinowanie. I to jedyny mój zarzut ;)