Łączniczka recenzja

Zdarza Wam się sięgać po powieści zbeletryzowane? Mnie bardzo często, szczególnie te spod pióra Magdy Knedler. Ostatnio w moje ręce trafiła powieść o Annie Smolińskiej, zapomnianej bohaterce i twórczyni znaku Polski Walczącej.

Wojna ma wiele imion. Jednym z nich jest KOBIETA.

Anna jest małomówną i skrytą w sobie kobietą. Zamknięta w swoim świecie, nie lubi rozmawiać z innym ludźmi. Kiedy jednak wybucha wojna, wszystko przestaje się dla niej liczyć, jedyne, o czym myśli to pomoc potrzebującym. Całą sobą angażuje się w walkę, podaje paczki, monitoruje więzienia, przekazuje informacje o ofiarach ich rodzinom. Pewnego dnia jej rysunek, Kotwica, zwycięża w ogłoszonym w podziemiach konkursie i od tej pory staje się znakiem Polski Walczącej.
Symbol ten coraz częściej widać na murach kamienic i innych obiektach. Straszy niemieckich okupantów i budzi w nich wściekłość, Polakom zaś dodaje otuchy i w walce. Pewnego dnia gestapo dowiaduje się o działalności Anny dla podziemia. Poddana torturom, nie wydaje nikogo i trafia do obozu w Auschwitz. Choć nie może aktywnie walczyć, jej znak wciąż niesie Polakom nadzieję na zwycięstwo.

„Ona przez cały czas niezachwianie wierzy w koniec wojny. Wierzy w siłę kobiet i głęboki sens mrówczej pracy, którą codziennie wykonują. Wierzy też, że świat po wojnie będzie miał szansę zbudować się na nowo, odrodzi się społeczna wrażliwość, znikną podziały i nienawiść”.

Magda Knedler oddała w ręce swoich czytelników kolejną piękną powieść stworzoną na kanwie prawdziwych wydarzeń. Autorka z niezwykłą finezją kreśli losy Anny Smoleńskiej, ukazując nam obraz młodej dziewczyny, która dzielnie walczyła o swój kraj. Dziewczyny, której rysunek stał się znakiem Polski Walczącej.

Magda Knedler po raz kolejny udowodniła, że jest mistrzynią w tworzeniu powieści zbeletryzowanych. Jej książki, napisane pięknym i plastycznym językiem czyta się z ogromną przyjemnością i zaangażowaniem. Oprócz historii Anny Smolińskiej autorka w niezwykle realistyczny sposób ukazuje nam obraz Polski w czasie II wojny światowej. Obraz tak dobrze nam znany z lekcji historii, czy wspomnień osób ocalałych, jednak niezmiennie wywołujący łzy.

„Łączniczka” to powieść ukazująca wewnętrzne piękno, cudowna pod każdym względem, a zarazem tak bardzo bolesna. To historia o poświęceniu, walce, kobiecej sile i determinacji opowiedziana przepięknym językiem i z niezwykłą delikatnością i dbałością o szczegóły, którą z całego serca polecam.