Kwiaty na poddaszu recenzja

Kwiaty na poddaszu Virginii Cleo Andrews to książka, której recenzje do dłuższego czasu spotykam na różnych blogach nie tylko o tematyce książkowej. Opisywana jako kontrowersyjna i wstrząsająca od razu wzbudziła moje zainteresowanie. Gdy więc na allegro znalazłam ją w przystępnej cenie wraz z dwoma kolejnymi częściami nie zastanawiałam się długo.
Rodzina Dollangangerów wiedzie spokojny żywot, są szczęśliwi i niczego im nie brakuje. Niestety sielanka nie trwa długo ponieważ w wypadku ginie ojciec- głowa rodziny i jej jedyny żywiciel. Zrozpaczona matka wraz z czwórką dzieci pozostała bez środków do życia, decyduje się więc powrócić do domu rodzinnego. Wiele lat temu została wydziedziczona przez ojca i teraz za wszelką cenę chce uzyskać przebaczenie i majątek. Jest tylko jeden problem- despotyczny senior rodu nigdy nie zaakceptował by swoich wnuków i nic nie wie o ich istnieniu.
Dzieci zostają więc ukryte na poddaszu gdzie mają przeczekać kilka pierwszych dni. Dni jednak zmieniają się lata, rodzeństwo musi podporządkować się szeregowi zasad i zakazów wprowadzonych przez okrutną i fanatyczną religijnie babkę. Żyją w ciągłym strachu, pozbawieni świeżego powietrza, rówieśników a często i odpowiedniego pożywienia. Starsze rodzeństwo zaczyna też niebezpiecznie się do siebie zbliżać.
Ocena tej książki jest dla mnie dość trudna z jednej strony wciągnęła mnie i z niecierpliwością przewracałam stronę za stroną by dowiedzieć się co będzie dalej z drugiej zaś to chyba jedyna dobra rzecz jaką mogę o niej powiedzieć.
Rodzeństwo przedstawione jest jako szczególnie piękne i urodziwe a do tego utalentowane pod każdym możliwym względem co pozwala im przetrwać. Przez całą książkę zastanawiałam się więc jak to możliwe, że tak inteligentne dzieci są jednocześnie tak głupie i naiwne. O ile można zrozumieć pogodzenie się z sytuacją tych młodszych o tyle postępowanie starszych już wykracza poza moje zdolności rozumowania (z tego co pamiętam starszy chłopiec miał ok 14 lat) Absurdalne zachowania bohaterów nie pozwalają mi niestety traktować tej historii zbyt poważnie.
Mocno kuleje też sfera językowa, autorka posługuje się szeregiem oklepanych określeń, które często się powtarzają. Cała historia i bieg wydarzeń szybko też stał się dość przewidywalny.
Paradoks Kwiatów na poddaszu polega na tym, że pomimo iż ciężko nazwać tą książkę dobrą ciężko ją też odłożyć nie doczytawszy do końca.