Kwantechizm 2.0, czyli klatka na ludzi recenzja

Pierwsza moja myśl, już po kilku przeczytanych stronach, była w stu procentach zgodna z deklaracją autora - "to nie jest typowa książka popularnonaukowa". I całe szczęście!

Przez cały okres nauczania, najpierw w szkole podstawowej, później w liceum, fizyka to był mój osobisty, mały koszmar. Być może wynikało to z faktu, że nie trafiłam na kogoś, kto by mi pewne zagadnienia odpowiednio wyjaśnił. A może po prostu ograniczenia mojego umysłu nie pozwoliły mi zrozumieć wielu teorii fizyki. Jaki nie byłby powód, nauka tych wszystkich praw zawsze sprawiała mi ból...do czasu. Pamiętam dokładnie, kiedy na studiach pojawił się w planie przedmiot o tajemniczej nazwie filozofia przyrody (tak, studiowałam filozofię, do której autor "Kwantechizmu" ma dość wyrazisty stosunek 😄). Jakież było moje zdziwienie, gdy już po pierwszych wykładach okazało się, że fizyka, uwaga!, może być ciekawa.

Podobne odczucia miałam czytając tę książkę. Andrzej Dragan używa języka, który trafia do zwykłego człowieka. Opisuje skomplikowane zagadnienia z zakresu fizyki, odwołując się do ogromnej ilości przykładów i historii z własnego życia. Robi to przy tym ze specyficznym, dość ciętym humorem, co sprawia, że książkę czyta się z prawdziwą przyjemnością.

Oczywiście mój kompletnie nie ścisły umysł niejednokrotnie potrzebował, aby pewne fragmenty przeczytać więcej niż raz, jednak patrząc całościowo, książka faktycznie może dostarczyć dużo wiedzy nawet najbardziej opornym jednostkom. Jest to zatem idealna pozycja dla każdego, kto ma zainteresowanie otaczającym nas światem, chciałby nieco zagłębić się w pewne zagadnienia, ale obawia się rozbicia o ścianę niezrozumiałych teorii.

Autor mocno nawiązuje do swojej osobistej naukowej drogi, która doprowadziła go w miejsce, w którym obecnie się znajduje. Pokazuje tym samym, że warto być ciekawym, warto się interesować, zadawać pytania. Otaczająca nas rzeczywistość jest bowiem nieskończenie niezwykła, a odkrywanie kolejnych jej, nieznanych dotąd, skrawków, może być pasjonujące. Z całą pewnością zaś coraz większa świadomość to większy rozwój, a tego przecież nigdy dość.