Pentagram recenzja

Z powieści kryminalnych można się wiele dowiedzieć. Czytając daną książkę widzimy jak wygląda praca policji od wewnątrz, czym zajmuje się antropolog oraz lekarz sądowy. Wiele postaci kreowanych jest na wzór, który powinniśmy naśladować. Jest jednak wyjątek. Nazywa się on Harry Hole. Policjant, jak się dowiadujemy pracujący w wydziale zabójstw już od 15 lat. Bohater nie radzi sobie emocjonalnie, a swoje smutki topi w alkoholu. „Wszyscy wiedzą, że Hole jest niezrównoważonym psychicznie alkoholikiem” Racja… Jest on jednak postacią nadzwyczaj rzeczywistą. Nikogo nie udaje, przedstawia świat ze swojego punktu widzenia, takim jaki jest, a nie takim jakim byśmy chcieli by był ukazany.

Treść książki pozwala nam zagłębić się w świat kryminalistyki, daje nam możliwość rozwijania umiejętności logicznego myślenia. Wbrew pozorom utwór literacki, pomimo tego, że jest napisany prostym językiem, nie ukazuje nam wszystkiego ot tak… Wiele razy przyłapałam się na tym, iż mylę niektóre wątki, a do innych musiałam kilkakrotnie wracać by zrozumieć sens. Autor bardzo dobrze potrafi ukazać emocje, które duszą człowieka od środka. Powieść, aż przesiąknięta jest opisami odczuć, wrażeń, wydarzeń, a nawet tego, jaka pogoda była danego dnia z dokładnym opisem wyglądu słońca czy chmur lub deszczu. „Pentagram” Jo Nesbø to książka pełna filozoficznych myśli, które bohater sam kreuje: „Spadanie i życie łączy pewne podobieństwo. Między innymi jedno i drugie to stan bardzo tymczasowy.” oraz „Wiedziałem również, że po to, by znów była moja, muszę najpierw ją utracić.” Są to jedynie dwa cytaty na całą 374 stronicową powieść. Cała intryga na pozór może wydawać się prosta, a każdy szczegół ze sobą powiązany w odpowiedni sposób. Chcielibyśmy tak uważać. W rzeczywistości zagadka może zaskoczyć nawet najbardziej sceptycznie nastawioną do powieści tego gatunku osobę.

Moja ocena: 8/10*