Nagonka recenzja

Powieść "Nagonka" Piotra Kościelnego wywołała we mnie lawinę emocji. Niektóre fragmenty sprawiały, że aż się we mnie gotowało. Dlaczego? Dlatego, że treść dotyczy problemów, które mają miejsce tu i teraz, smutnej strony otaczającej nas rzeczywistości, której możemy dotknąć i doświadczyć osobiście, każdego dnia.

Zgrana grupa wrocławskich policjantów prowadzi walkę z przestępcami. Aktualnie na tapecie królują dwie sprawy: morderstwa na tle narodowościowym i mniejszości seksualnej oraz morderstwa osób w podeszłym wieku. To nie jedyny problem, z którym zmagają się policjanci. Walczą również z systemem, który zamiast ułatwiać, często utrudnia im pracę. Nie bez znaczenia jest również przedstawione ich życie prywatne. Sikora właśnie stracił partnerkę (w życiu i pracy), która została zabita przez pijanego kierowcę, pozostawiając mu maleńkiego syna. Bielecki natomiast opłakuje swojego ukochanego, zamordowanego przez zwyrodniałego homofoba. Wspierani przez kolegów z wydziału z determinacją próbują rozwiązać kryminalne łamigłówki...

Piotr Kościelny porusza naprawdę wiele spraw i problemów, które nawarstwiają się w naszym społeczeństwie. Poprzez wprowadzenie odrażającej postaci, półinteligenta Dominika, porusza problem nietolerancji dla odmienności, homofobii, ksenofobii, skrajnego rasizmu, antysemityzmu oraz patologii wspieranej przez system państwa. Dominiś nie uczy się, nie pracuje, nie płaci za wynajem mieszkania. Po co? Przecież wie, że i tak go nikt nie wyrzuci. Prawo zabrania wyrzucania na bruk, a miasto nie ma funduszy na lokale socjalne...

Autor wielokrotnie porusza również problem pedofilii w kościele, tuszowania i zamiatania niewygodnych spraw pod dywan. Świetnie przedstawia mechanizmy manipulacji w mediach społecznościowych. Pokazuje etymologię narodzin i rozpowszechniania fałszywych informacji, nakręcania spirali nienawiści, filozofię tłumu, łatwość sterowania ludźmi, którzy nie potrafią weryfikować informacji.

Piotr Kościelny, od pierwszej do ostatniej strony, trzyma czytelnika w napięciu i zaciekawieniu. Buduje napięcie, prowokuje emocje. Opowiada w sposób niezwykle płynny, spójny, ciekawy i realistyczny, nie przebierając w słowach. Wulgaryzmy, kolokwializmy i slang policyjno-więzienny wzmagają jedynie poczucie prawdziwości historii.

Kupuję tę historię w całości. Dla mnie 10/10!