Druga szansa recenzja

Czy znaleźliście już książkę, którą określicie mianem najlepszej przeczytanej w tym roku?
Myślę, że w mojej topce na pewno znajdzie się „Druga Szansa” Katarzyny Bereniki Miszczuk.

To, że autorka należy do grupy moich ulubionych pisarzy, wiedzą wszystkie bliskie mi osoby. Dotychczas jednak czytałam książki z trochę innego gatunku, zawierające w sobie szczyptę magii, czerpiące mocno z mitologii. Po thriller, który wyszedł spod jej pióra, sięgnęłam po raz pierwszy.

Główną bohaterką powieści jest Julia, która budzi się w tajemniczym szpitalu. Nie pamięta, jak się w nim znalazła, ani nie wie, kim jest. Po jakimś czasie dowiaduje się, że cała jej rodzina zginęła w pożarze, a ona cierpi na amnezję.

Dlaczego jednak wszystko wokół wydaje jej się kłamstwem? Z czasem dziewczyna traci zaufanie do lekarzy, poznanych na miejscu przyjaciół, a w końcu nawet do samej siebie.

Niesamowicie wciągnęła mnie ta historia, już od pierwszych stron. Nie mogłam oderwać się od lektury. To nie tylko thriller psychologiczny, ale także powieść detektywistyczna z elementami horroru.

Autorka wprowadziła niesamowity nastrój, który budzi niepokój. W pewnym momencie czytelnik sam zaczyna wątpić. Komu można wierzyć? Czy to Julia jest godna zaufania? A może jest niewiarygodnym narratorem i to jednak lekarze z ośrodka mają rację?

Choć w pewnym momencie domyśliłam się, co mogło wydarzyć się tak naprawdę, do samego końca wątpiłam i zastanawiałam się, czy w dobrym kierunku wędrują moje myśli.

Zarówno główna bohaterka, jak i bohaterowie drugoplanowi, zostali wykreowani w fantastyczny sposób. Byli bardzo realni, mieli bogate wnętrza, wciąż stanowili zagadkę dla czytelnika.

Historia sprawiała, że wciąż odczuwałam lekki niepokój, co zdaje się, jest bardzo pożądane w tego typu literaturze. Już jakiś czas temu odkryłam, że motyw szpitala psychiatrycznego gwarantuje bardzo dobre tło dla tego typu historii.

Autorka posługuje się tu dość prostym językiem, co uważam za dobry zabieg. Książkę czyta się szybko i trudno się od niej oderwać.

Plusem jest również otwarte zakończenie, które, choć wyjaśnia wszystko, co nurtuje czytelnika, pozostawia pewien niedosyt.

Myślę, że „Druga Szansa” to książka idealna na jesienne wieczory.