Kto chce ich śmierci? recenzja

Po "Kto porwał Daisy Mason" i "Kto mieszka za ścianą" przyszedł czas na trzeci tom cyklu z Adamem Fowleyem. Hunter łączy kryminalne śledztwo z elementami thrillera psychologicznego. Czy skutecznie i efektywnie?

Luksusowy dom w Oksfordzie staje w płomieniach. Cudem uratowane dziecko ginie jednak po kilku dniach walki o życie w szpitalu. Ofiar w zgliszczach jest więcej, a przybyli na miejsce policjanci, strażacy oraz technicy kryminalistyczni nabierają coraz więcej wątpliwości, iż to nie był zwykły pożar, a celowe podpalenie, które miało zatuszować inne przestępstwo. Co kryje się pod gruzami domu? Jakie tajemnice rodziny Esmondów wyjdą na światło dzienne oraz gdzie są pozostali członkowie rodziny?

"Kto chce ich śmierci" koncentruje się na przyczynach i motywach śmierci rodziny wykładowcy i jego żony, która poświęciła się rodzinie. Wspólny mianownik trzech książek w cyklu to ekipa śledczych, detektywów i techników kryminalistycznych, którzy ponownie wspólnymi siłami pracują nad sprawą. W tym cyklu mocno dominuje ich życie prywatne oraz życiowe perturbacje, co niestety odbiło się na jakości śledztwa - to zostało przedstawione i potraktowane po macoszemu, jako tło do życia prywatnego znanych nam wcześniej bohaterów.
Wątek wyjściowy, czyli tajemniczy pożar wyszedł autorce nader dobrze i ciekawie; droga dojścia do prawdy była równie wciągająca, lecz częste i dość mocne wtrącanie faktów z życia śledczych czyniło ciekawą książkę chwilami bardzo nużącą. Z tego typu zabiegami spotykałam się już u innych autorów, lecz zawsze bohaterowie ujmowani z cyklu na cykl byli w tle śledztwa - tutaj natomiast wysnuli się na pierwszy plan. Szkoda, gdyż wkradł się niemały chaos. Specyficzną czynnością, którą robi Hunter jest raczenie czytelnika wycinkami z gazet, treściami emaili czy dialogami telefonicznymi - dosłownie, jakbyśmy mieli wgląd w tego typu dokumentację. Ciekawy przerywnik od jednolitej fabuły. Ta była wartka i wciągająca w przypadku sprawy, nad jaką aktualnie pochyliła się ekipa Fowleya i nudnawa, gdy na świecznik wędrowało życie prywatne tejże ekipy. Ta niejednolitość w treści sprawia, iż trudno jednoznacznie uznać książkę za dobrą i godną polecenia.

Książkę przeczytałam dzięki portalowi www.czytampierwszy.pl