Księżyc w nowiu recenzja

Drugą cześć czterotomowej sagi przeczytałam dość dawno po zapoznaniu się z pierwszą książką. Powodem tego była niewiedza, że "Księżyc w nowiu" w ogóle istnieje. Jakie było moje szczęście, kiedy dowiedziałam się prawdy i tego, że jest ona dostępna w Polsce.
Jest to kontynuacja historii nastoletniej Belli Swan i zabójczo pięknego wampira - Edwarda Cullena. Wszystko z pozoru wydaje się być idealne, ale po incydencie w rezydencji za Forks, rodzina ukochanego Isabelli oraz on sam postanawiają opuścić stan Waszyngton. Do tego dołączmy sforę wilkołaków, klan Volturii, żółte porsche i tajemnicę, którą skrywają przed światem i mamy idealną drugą część sagi autorstwa Stephenie Meyer.
"Księżyc w nowiu", tak jak poprzednia część, nie zawiodła mnie, chociaż była nieco gorsza. Byłam zauroczona historią tej niebezpiecznej i zakazanej miłości. Jeszcze przed przeczytaniem, kiedy wpatrywałam się w swój egzemplarz, nie mogłam się doczekać, aż w końcu zanurzę się w tej romantycznej powieść. Tak było do trzeciego rozdziału, który wszystko zakończył, a jednocześnie coś zaczął.
Ci, którzy czytali "Zmierzch" znają doskonale styl pisania tej autorki. Prosty, dość współczesny, biorąc pod uwagę takie słowa jak "fajny". Pani Meyer potrafi zachęcić słowem. Literówki również występują, ale to jest raczej wina nieprofesjonalnego wydawnictwa.
W drugiej części strasznie zaczęła mnie irytować główna bohaterka. Nie jestem pewna do końca czym to było spowodowane, ale miejscami miałam jej dosyć - jej przemyśleń, egoizmu, problemów i rozterek. Może to dziwnie zabrzmi, ponieważ cała książka jest napisana właśnie z jej perspektywy. Edward był taki sam - niezaprzeczalnie cudowny; zdziwiłam się na samym końcu, że ona zdołała mu tak szybko wybaczyć. Co do wilkołaka Jacoba Blacka, który z epizodycznej postaci stał się jedną z głównych, podobał mi się - chłopak potrafił wykorzystać sytuację. Szczególnie polubiłam jego stosunek do Cullena - on patrzył na ten, z pozoru chory związek, z drugiej strony.
Chciałabym ocenić tą książkę normalnie i dać jej ocenę, na jaką w rzeczywistości zasługuje, ale tak się po prostu nie da. Ca ła saga jest dla mnie niezmiernie ważna i spędziłam dość ciekawe momenty na jej czytaniu oraz rozmowach z kumpelami na jej temat. Dzięki tym powieści narodziła się nasza mała tradycja - jeżdżenie do kina wspólnie (a mało to nas nie jest) na ekranizacje. I chociaż nie wszystkim one przypadają do gustu, to w czerwcu także będziemy siedziały na fotelach kinowych, śmiejąc się z niektórych momentów.
"Księżyc w nowiu" - nie jest to jakieś arcydzieło literackie, ale porusza. Teraz wydaje mi się to takie inne, ponieważ na pewno nie sięgnęłabym po tą sagę po filmie. Widnieje ona na mojej półce i na pewno kiedyś do niej wrócę, aby po prostu przypomnieć sobie choćby ostatni rozdział w pokoju Belli. Tą recenzję napisałam parę lat po przeczytaniu tej części i podsumowując: jest ona gorsza od pierwszej; a poza tym wtedy to wyglądało zupełnie inaczej.