Cornelia recenzja

"Porządny nekrolog nie tylko dostarczał informacji na temat osoby, która już nigdy nie przekroczy progu własnego domu, albo o tym, jaka kobieta już nie będzie musiała kupować butów. Zdradzał on namiętności, nienawiść, odrazę i ból tych, którzy pozostają żywi".

Nekrolog. Kawałek papieru. Dla jednych ostatni znak/symbol osoby, której już nie ma wśród nas. Dla innych element trwającej żałoby, a jeszcze dla kogoś forma "kontaktu".

Początek tej historii jest spotkaniem z Antonią Delgado - osobą, która kolekcjonuje nekrologi. Sama siebie nazywa historyczką śmierci. Zbiera nekrologi. Chodzi na ostatnie pożegnanie. Uczestniczy w mszach za zmarłych. Od 10 lat, co roku 15 kwietnia natrafia na nekrolog Cornelii, nastolatki, która zaginęła podczas szkolnej wycieczki. To wydarzenie wstrząsnęło bliskimi dziewczyny, a także jej szkolnymi przyjaciółkami, które razem z nią brały udział w wycieczce.

Dzisiaj już dorosłe koleżanki ze szkolnych lat prowadzą wydawałoby się spokojne życie. Wśród nich jest Manuela, policjantka, która pracując przy innej sprawie, natrafia na zastanawiające ślady, które finalnie prowadzą do tajemniczego zaginięcia sprzed lat. Czy uda się jej rozwiązać tę sprawę?

Fabuła została tak zbudowana, że poznawałem tę historię z dwóch perspektyw czasowych: dzisiaj i wtedy. Lubię takie rozwiązania. Ono daje mi szeroki obraz całej sprawie. Dodatkowo pozwoliły autorce rozbudować fabułę i opowiedzieć różne "punkty widzenia" bohaterek i bohaterów. Dla kogoś te opisy mogą być zbyt długie, nużące, ale dla mnie były ważnym źródłem informacji. Znalazłem się w samym środku argentyńskiego społeczeństwa – bezlitosnego i pełnego mrocznych tajemnic. Autorka bardzo obrazowo pokazała mi wpływy jakie na społeczność lokalną ma świat przestępczy; jak układami są ze sobą powiązane wszystkie warstwy społeczne.

Książkę należy czytać niespiesznie, uważnie zanurzając się w ten świat. On jest mroczny, gęsty– przeszywa bólem i strachem. Przerażał mnie realizm opisywanych zdarzeń i ta niemoc...

Bohaterowie. Autorka za ich pośrednictwem pokazała mi przekrój społeczeństwa argentyńskiego, w którym głęboko zakorzeniona jest przemoc wobec kobiet. To obraz odarty z szacunku i godności, gdzie ciało kobiety jest nic nie wartą "maszynką" do zarabiania pieniędzy.
"Handel kobietami przeznaczonymi na wyzysk seksualny to coś więcej niż przestępstwo lub naruszenie prawa: to suma zbrodni dotykających różnych aspektów kobiecości. To unicestwienie praw człowieka".

Emocje. Ta historia boli. Cały czas... "Wchodząc" w nią nie miałem pojęcia, że aż tak ona na mnie wpłynie. W pewnym momencie rozpadłem się na kawałki i już myślałem, że nie dam rady się poskładać. Pomogła mi nadzieję, ta nitka w kłębku codzienności, za którą musiałem pociągnąć, by wybudzić się z letargu. I poszedłem dalej. Sam pozwoliłem na to, by autorka treścią tej książki popychała, szarpała i uderzała mnie. W moim umyśle pojawiła się myśl, by przejąć ten ból od innych kobiet i by w ten sposób choć trochę im ulżyć w cierpieniu.

"Kiedy człowiek przestaje bać się bólu, kiedy poddają go torturom i bierze pod uwagę, że śmierć może być dla niego wyjściem, zmienia się w kogoś potężnego, niezwyciężonego".
Jeśli szukasz historii pełnej okrucieństwa i strachu, wywołującej ogrom skrajnych emocji to jest to pozycja, po którą powinnaś/powinieneś sięgnąć.

Zdecydowanie polecam! Czytaj!