Morderstwa w Suffolk recenzja

Coś ostatnio mam parcie na kryminały i thrillery. Do wyboru tej książki skłoniły mnie informacje, że Autor zakochał się w piórze Królowej Kryminału i stara się popełniać klasyczne kryminały bez krwawych opisów za to ze skomplikowaną zagadką, rozwiniętym tłem obyczajowym i z dobrze wykreowanymi bohaterami. Postanowiłam się przekonać na własnej skórze, czy również będę zadowolona z lektury jego autorstwa.

Główną bohaterką jest Susan. Zrezygnowała z pracy w redakcji i chcąc zacząć życie „od nowa”, postanawia wyjechać do Grecji z ukochanym, by wraz z nim prowadzić hotel. Nowe zajęcie po czasie ją frustruje i szuka odmiany. Nadarza się ona, gdy do hotelu zawitało pewne małżeństwo twierdzące, że zaginięcie ich córki ma związek z książką autora, którego kiedyś wydała jako redaktorka. Któż jak nie ona ma zdołać rozwikłać zagadkę zaginięcia ich córki i morderstwa sprzed 8 lat, które się wydarzyło w cenionym hotelu dla celebrytów? Alan Conway, którego książki redagowała Susan, uwielbiał ukrywać różne rzeczy w tekście. Lubował się w anagramach, akronimach i słowach w słowach.
Czy Susan zdoła rozwikłać zagadkę zaginięcia i morderstwa ukrytych w tekście byłego podopiecznego?

Oj tak, to jest kryminał, dla którego warto nie przespać nocy. I tak w ciągu dnia będzie się jeszcze pod jego wrażeniem, więc nie ma co się martwić o uczucie senności. Historia w swojej prostocie jest genialna. Książka o książce, w której ukryte jest nazwisko prawdziwego mordercy popełniającego prawdziwe morderstwo, za które poszedł za kraty młody, niewinny człowiek. Jakież było moje zdumienie, gdy w pewnym momencie główna książka zamieniała się w tę konkretna powieść, z którą miała zapoznać się Susan. Nowy kryminał ma wszystko: własną okładkę, numerację stron, notatkę o autorze, opinie recenzentów, informację o wydawnictwie itp. Bardzo ciekawy i dla mnie zupełnie nieoczekiwany zabieg. Naprawdę fajny, niekonwencjonalny pomysł, z którym się jeszcze bezpośrednio nie spotkałam. Dodatkowym atutem książki jest również kreacja głównej bohaterki. Początkowo zmylił mnie opis, że jest emerytowaną redaktorką. Spodziewałam się więc postaci podobnej do sławetnej panny Marple. Okazało się jednak, że Susan to kobieta w kwiecie wieku, która po prostu chwilowo porzuciła swój zawód i przeniosła się z ukochanym na Kretę, by prowadzić hotel.

Całość jest rewelacyjna. Utrzymana w stylu klasyki brytyjskich kryminałów. Agatha Christie, gdyby żyła pozazdrościłaby pomysłu i majstersztyku w rozwiązaniu zagadki. Baja! Powieść detektywistyczna z najwyższej półki. Wymaga od czytelnika pełnego zaangażowania, wytężonej uwagi, wnikliwego analizowania i wyciągania wniosków. Autor potrafi zwieść na manowce i dać pstryczka w nos, ale spostrzegawczy i czujny czytelnik ma szanse rozwikłać zagadkę. Bardzo dobra zabawa na kilkanaście godzin. Myślę, że Agatha Christie byłaby z Horowitza dumna. Polecam. Fani gatunku powinni być zachwyceni tak jak i ja byłam.

Za możliwość zapoznania się z treścią książki dziękuję Wydawnictwu REBIS.