Poza mną recenzja

O "Poza mną" wielu recenzentów pisze: "czuję, że to książka o mnie". Podpisuję się całym sercem pod tym zdaniem. To niesamowite, że książka, która jest debiutem, może być tak piękna i uniwersalna. Jestem zachwycona, bo zwykle debiuty mnie nie zachwycają.

Słowa dotykają najskrytszych zakamarków duszy. Łzy cisną się do oczu, a serce zaczyna bić szybciej. Czytasz, jakby o sobie, nie patrząc na to, że Twoje przeżycia to zaledwie ułamek tego, co przechodzi bohaterka. Nie uważasz jej za głupią, a wręcz przeciwnie, rozumiesz każdą jej myśl i każdy czyn. Z drugiej strony uświadamiasz sobie jak toksyczna relacja potrafi zniszczyć człowieka.
"Dlaczego nie widziałaś tego wcześniej?" - pytasz główną bohaterkę, a może samą siebie..

Opis tej książki można zamknąć w jednym słowie - EMOCJE. Przeżywałam całą tę historię strona po stronie, prawie jak swoją. Genialnym posunięciem jest podzielenie rozdziałów na te z perspektywy serca i rozumu!
Myślę, że nie będzie mylnym stwierdzenie, że w "Poza mną" fabuła jest tylko tłem. Tutaj liczą się emocje, myśli, przeżycia. Wyeksponowana zostaje toksyczna relacja i jej wpływ na życie głównej bohaterki.
Jak zawsze, muszę też wspomnieć o języku. Niesamowicie barwny, plastyczny, poetycki. Przyznaję bez bicia, studiuję filologię polską, książka potrafi mnie "kupić" językiem💁🏼‍♀️. Bianca Okońska pisze tak, że czułam się otulona słowami niczym ciepłym kocem. Były momenty kiedy musiałam zatrzymać się i napawać pięknym zwrotem, magiczną metaforą... To może być uznane za szalone, ale ja uwielbiam to, jak jest napisana ta książka i dlatego tak trudno mi uwierzyć, że to debiut.

Jest to książka wyjątkowa. Powiedziałabym, że jest stworzona do tego, by zwolnić, zastanowić się chwilę. Nie da się jej przeczytać w jeden dzień. Jest trudna, boli, szczególnie gdy odnajdziemy w niej ułamek swojej historii. W końcu wielu z nas przekonało się, czym są toksyczne relacje...

Polecam. Całym sercem. ❤️