Surrealistka recenzja

Przepiękny język, przepiękna historia… Cudowna magia sztuki (także sztuki pisania), która w nieprawdopodobny sposób wplata w opowiadanie historię malarki Leonory Carrington, w tym jej burzliwego uczucia do Maxa Ernsta.

Wielki ukłon za wierne i barwne tłumaczenie. Wyjątkowo udany przekład, z zachowaniem różnorodności form i wyjątkową poprawnością, wręcz puryzmem językowym. I to bogactwo językowe, po prostu coś cudownego.

Kocham surrealizm całym sercem, i kocham literaturę. Ta książka po raz drugi (po Dzienniku geniusza) w moim życiu połączyła te miłości w jedną formę. Nieważne czy ktoś interesuje się artystami, obrazami, każdy miłośnik książek pokocha Surrealistkę.

Jest to książka o miłości, talencie, wielkiej pasji, poświęceniu, o wojnie, o życiu i o upływającym czasie. Z porywającą melodią surrealizmu, która scala całość. Dla koneserów autorka zaprosiła do narracji persony takie jak Salvador Dali czy chociażby Pablo Picasso (lecz nie tylko ich!). Poznajemy na początku dwoje dzieci, wyjątkowych, z wyjątkowymi umysłami oraz zdolnością do nieprawdopodobnych marzeń. A potem wyrasta przed nami obraz pewnej kobiety, tytułowej bohaterki. Kreacja postaci jest niesztampowa, podobnie jak jej życie. Niemal w każdym rozdziale pojawia się powrót do myśli z pierwszych stron- że artyści i dzieci mają podobne marzenia, naiwne umysły i generalnie artyści zachowują poniekąd duszę dzieci z całym bagażem tej niedojrzałej naiwności. To czyni ich wielkimi... Nieoczywistymi... Podziwianymi... Może spełnionymi? Często niestety niezrozumianymi. Surrealizm nie jest prosty w odbiorze, nie jest to martwa natura ani sztuka portretowania. To gatunek inspirowany marzeniami sennymi umysłowo chorych, przekraczaniem granic i nieoczywistością. I poniekąd taka jest Surrealistka. Nieoczywista, nieoczywiście wspaniała, nieoczywiście genialna, ale i nieoczywiście ludzka. Artyści są ludźmi jak wszyscy inni, kochają, cierpią, a dokumentuje to Michaela Carter.

Tak, tak, tak, polecam. Nie umiem napisać o tej pozycji ani jednego złego słowa. To jest genialnie dobra, mocna i piękna książka.

Za przeniesienie do metafizycznego świata serdecznie dziękuję Wydawnictwu Rebis. Gratuluję tej pozycji w portfolio. Jest powodem do niekłamanej dumy.