Jedno po drugim recenzja

To już trzecia powieść Ruth Ware, którą miałam przyjemność czytać. Tym razem autorka zabiera nas do malowniczych, francuskich Alp. Bohateramijej nowej powieści jest grupa pracowników małego start-upu oraz dwójka gospodarzy luksusowego domku. Wszystko co miało być spokojnym urlopem zamienia się w coraz większy koszmar. Od samego początku, gdy wiedziałam, że fabuła dotyczy kilku osób, która jest uwięziona w zamkniętej przestrzeni, gdzie z upływem czasu ta grupa maleje to nasunęło mi się porównanie tej książki do „I nie było już nikogo” napisane przez Agathę Christie.

Od zawsze dzieła Ruth Ware mocno skupiają się ba bohaterach. Po raz kolejny mamy dobrze wykreowane postacie, co jest ogromnym filarem tej książki. Bardzo lubię to, że bohaterowie nie są pozbawieni wad. Każdy jest inny, ma swoje problemy i każdy ma swój określony cel.

Uczucie klaustrofobii, które towarzyszy nam od początku jest wręcz namacalne. Sami czujemy się jak w potrzasku, odcięci od cywilizacji w górskim domku uziemionym przez lawinę. Brytyjska pisarka znów wprowadza nas w klimat duszności i niepewności. Wszystko może się zdarzyć. Ta cała niepewność sprawia, że cieżko się od tej książki oderwać. I tym razem bawiłam się świetnie, bo „Jedno po drugim” to bardzo przyjemna rozrywka na jeden wieczór. Klimat książki sprawia, że jestem jej w stanie jej wiele wybaczyć. Niestety moje podejrzenia co do postaci negatywnej, które nasunęły mi się dość wcześnie odebrały mi pełne zadowolenie z lektury. Do samego końca miałam nadzieję na plot twist, ale się go nie doczekałam. Rozwiązanie mnie rozczarowało, ale książki tej autorki są tak przyjemne w czytaniu, że jestem w stanie przymknąć na to oko.

Mimo wszystko polecam Wam nową książkę tej autorki. To jest całkiem niezły kawałek thrillera psychologicznego i ja nadal pozostaje ogromną fanką jej powieści i z niecierpliwością czekam na następne.