Światło między oceanami recenzja

Są takie książki po które sięgamy dopiero po obejrzeniu filmu. Tak było też w tym przypadku. Nie będę ukrywała, że to film skłonił mnie to sięgnięcia po książkę. W innym wypadku pewnie nie zdecydowałabym się na przeczytanie jej.

Jest to historia Toma i Isabel Sherbourne. Tom jest latarnikiem na Janus Rock. Po ślubie z Isabel starają się o dziecko. Jednak bezskutecznie. Isabel trzy razy traci ciążę. Mimo tego Tom dalej cierpliwie okazuje miłość żonie i ja wspiera. Pewnego dnia zauważa na morzu łódź. W środku znajduje nieżywego mężczyznę i dziecko, które przeżyło. Isabel przekonuje Toma do zatrzymania dziewczynki i tak zaczyna się cała historia.

W trakcie czytania poznajemy historię małej Lucy, jak również poznajemy jej biologiczną matkę, Hannah Potts. Od tej pory rozpoczyna się walka o małą dziewczynkę. Nie będę się tu rozpisywać co dokładnie działo się potem. Najlepiej zrobicie jak sięgnięcie po książkę lub obejrzycie film.

Jak dla mnie jest to tragedia czterech ludzi. Każda została na swój sposób skrzywdzona i każda musi się na swój sposób z tym uporać. Opowieść jest bardzo przejmująca i wzruszająca. Samą książkę czyta się łatwo, tłumacz moim zdaniem wykonał dobrą pracę. Ale film podobał mi się bardziej. Jak dla mnie aktorzy oddali uczucia swoich postaci lepiej niż to jest opisane w książce. W filmie podobała mi się surowość wyspy i ten spokój, który od niego bił. Jak dla mnie w filmie nie było nic zbędnego, wszystko było wyważone. Natomiast tego zabrakło mi w książce, czegoś było za mało. Nie czułam takich emocji jak przy oglądaniu filmu. Nie mniej jednak uważam, że warto przeczytać książkę i obejrzeć film, żeby samemu porównać co wolimy.

Na zakończenie przytoczę cytat, który jest na tylnej okładce książki, a który bardzo oddaje to o czym jest powieść: „Poruszająca opowieść o niszczycielskiej sile niewłaściwych wyborów. O złych decyzjach dobrych ludzi. O szczęściu, z którego tak trudno zrezygnować…”- myślę, że nic więcej nie trzeba tu dodawać, tą książkę warto przeczytać.