Książę Kaspian recenzja

Książka pt. "Książę Kaspian" autorstwa C. S. Lewisa to druga z siedmiu części serii "Opowieści z Narnii".

Na początku powieści poznajemy narnijskiego księcia Kaspiana. Minęło już bardzo dużo czasu odkąd Narnią rządziła czwórka rodzeństwa. Przez ten czas w krainie zdążyli się osiedlić inni ludzie i to właśnie oni teraz nią rządzą. A dokładniej rządzi wuj Kaspiana - Miraz. Nie posiada on dzieci więc po nim władzę ma przejąć jego bratanek. Po jakimś czasie jednak Mirazowi rodzi się syn, więc postanawia pozbyć się Kaspiana i na jego miejscu umieścić swoje dziecko. Nauczyciel młodego księcia postanawia mu pomóc i organizuje mu ucieczkę do narnijskiej puszczy aby znalazł schronienie u istot zamieszkujących tamte tereny. Chłopiec otrzymuje pomoc od narnijczyków i zaczyna zbierać armię do walki przeciw swojemu wujowi.

Rodzeństwo Pevensie po raz drugi trafia do tylko im znanej tajemniczej krainy Narnii. Tym razem dostają się tam w czasie, kiedy mają właśnie wyjeżdżać do szkoły po wakacyjnej przerwie. Na początku dzieci mają wątpliwości co do tego czy na pewno trafiły tam gdzie im się wydawało. Wszystko wygląda inaczej. Nie rozpoznają miejsca, w którym się znajdują. Po czasie zauważają jednak, że są na terenie ich dawnego miejsca zamieszkania. Spotykają jednego z narnijczyków, który oznajmia im, że zostali wezwani do Narnii w celu udzielenia pomocy księciu Kaspianowi w walce o jego królestwo. Czy uda im się pokonać Miraza i przywrócić władzę Kaspianowi?

W wersji książki, którą posiadam co jakiś czas występują czarne obrazki przedstawiające wydarzenia dziejące się w danym momencie. Nie są one nie wiadomo jak piękne, ale dzięki nim lektura staje się przyjemniejsza.Dodatkowo na początku każdej części serii możemy zobaczyć rysunek mapy, która wskazuje nam dokładne miejsce (w Narnii i tereny obok niej), w którym znajdują się bohaterowie w poszczególnych książkach.

Książka należy do gatunku science fiction/fantasy.

Narrator opowiada w trzeciej osobie. Rozdziały są krótkie, co uważam za zaletę, ponieważ dzięki temu jest możliwość czytania ich w wolnych chwilach. Kończą się one zazwyczaj w takim momencie, że czytelnik czuje potrzebę poznania dalszej akcji powieści.