Skóra. Witamy uchodźców recenzja

Polska ksenofobią stoi. To fakt znany nie od dziś. To co obce, inne - jest złe. Czy to kolor skóry, czy język, zwyczaje czy sposób ubierania się. Najlepiej wszystkich cudzoziemców wrzucić do jednego worka: terroryści! Wtedy można się od nich odsuwać ze wstrętem, obrzucić wyzwiskami, bezkarnie pobić na ulicy, odwrócić wzrok gdy "ciapatemu" dzieje się krzywda. Czym uchodźcy zasłużyli sobie na taką pogardę? Przecież to ludzie tacy jak my. Uciekli przed wojną, prześladowaniami bo chcą w spokoju żyć i wychowywać swoje dzieci. Często przez przypadek trafili do Polski choć chcieli znaleźć się w zachodniej Europie, gdzie mogą liczyć na lepszą opiekę socjalną i większą tolerancję. O tym jest ta książka. Temat trudny i ważny. Autorka przedstawia nam historie pojedynczych ludzi.Jak żyli nim dotarli do Polski, z jakim traktowaniem się tutaj spotkali, jak bardzo tęsknią za rodziną, jak trudne jest codzienne życie. Jakimi są ludźmi, o czym marzą, czego się boją. Polecam, zmusza do przemyśleń i rewizji swoich poglądów.