Krzyk w stronę świata recenzja

 Każdy z nas ma ochotę czasami krzyknąć, zawołać tak, aby inni nas usłyszeli. Aby nasz głos poruszył innych, nie pozostał obojętny.
 Przejmujący i mocny thriller dla ludzi o mocnych i stalowych nerwach. 
 W Wodzisławiu Śląskim trwa w najlepsze kampania wyborcza przed wyborami prezydenta miasta. Oczywiście obecny włodarz miasta - Jerzy Popławski - też w nich startuje. Jednak wszystko sprzysięga się przeciw niemu. Do miasteczka po kilkunastu latach nieobecności wraca wraz z mężem i córką, była partnerka Jerzego, Joanna. Ich romans był okryty tajemnicą, nawet żona Jerzego nie miała o nim pojęcia. Joanna chce zainwestować w miasteczku, i o dziwo, nawiązuje współpracę z żoną Jerzego, Zofią. Zostają wspólniczkami, co bardzo się nie podoba Jerzemu. A na dodatek, w ramach zemsty, Joanna uwodzi i rozkochuje w sobie syna prezydenta, nastolatka Alexa. Joanna w swoich pomysłach idzie po trupach. Jerzy obawia się, że może mu zaszkodzić przed wyborami. Sprawy się komplikują jeszcze bardziej, gdy dochodzi do zamachu w szkole. Ginie wiele osób, w tym niewinne dzieci. Wszystkie ślady i dowody wskazują na przyjaciela Alexa, Louisa. Nikt nie daje temu wiary. Prezydent stara się za wszelką cenę – przy pomocy byłego policjanta Dobermana – odnaleźć sprawcę zbrodni. Trop po tropie, ślady prowadzą do prawdziwego sprawcy zbrodni. Ależ zaskoczenie, takiego obrotu rzeczy nikt nie był w stanie przewidzieć. 
 Autor zaskoczył mnie pomysłem na główny wątek. Chociaż rzecz dzieje się w bardzo realnym świecie i w bliskich nam czasach, to autorowi udało się z powodzeniem przemycić wątek zjawisk paranormalnych, nienamacalnych i niedostępnych dla nas, istot ziemskich. One urozmaicają całą fabułę, ale też pozwalają na chwilę oderwać się od rzeczywistości i zastanowić się, czy ten drugi równoległy świat naprawdę istnieje. „Krzyk w stronę świata” to swoisty manifest, niesłyszalny głos ludzi krzywdzonych, bojących się ujawniać prawdę o doznanych krzywdach i niesprawiedliwościach, które były ich udziałem, w obawie, że i tak nikt ich nie usłyszy, ich głos będzie cichym wołaniem na pustyni. Zostały osamotnione, pogrążone w bólu i żalu, ogarnięte wszechogarniającą je niemocą. To również namacalny obraz relacji i stosunków międzyludzkich okraszonych obłudą, fałszywych i bezgranicznie zepsutych. Szalone intrygi, niewyobrażalne kłamstwa, realizacja – nawet po trupach – dosłownie - wydumanych własnych ambicji i celów. Ta przenikliwa powieść ukazuje ogromną i niszczącą wartość zemsty, szkody przez nią wyrządzane są niewyobrażalne i nieodwracalne. Ale oczywiście w powieści są bohaterowie pozytywni – idealiści, walczący za wszelką cenę ze złem, niesprawiedliwością i kłamstwem, dążący do poznania i ujawnienia prawdy, czasami bardzo gorzkiej i niszczącej.
 Liczę, że ta lektura uwrażliwi czytelnika na otaczające nas zło, skłoni do otwarcia się na ludzi, spowoduje, że człowiek usłyszy głos wołającego o pomoc. Pamiętajmy, że koleje losu tak się układają, że to my możemy być na miejscu poszkodowanych, potrzebujących pomocy. I to inni mogą nas też potraktować obojętnie, jak powietrze, jak coś nic nieznaczącego. Czy chcielibyśmy, aby nasz krzyk w stronę świata, nasze wołanie i pomoc, nie zostały usłyszane? Niech każdy z nas postanowi odpowiedzieć na to pytanie.

 Powieść elektryzuje od pierwszych stron, wchłania nas w ciąg zdarzeń i sytuacji, trzyma w napięciu do ostatniej chwili. Niespodziewane zwroty akcji przyprawiają o palpitacje serca, fundują nam gęsią skórkę i pąsy na policzkach. Trudno jest się z nią rozstać, nawet jej odłożenie na moment powoduje, że wzrok nieustannie za nią wodzi i aż się prosi, aby ją z powrotem wziąć do ręki. 
 Świetna lektura, intrygujący bohaterowie, zaskakujące i dynamiczne zwroty akcji to niektóre z jej zalet. A jest ich dużo, dużo więcej . . .
 Polecam gorąco, otrzymujecie nie tylko ciekawą i magnetyczną historię, ale również paletę zaskakujących i nurtujących pytań, na które każdy powinien sobie szczerze odpowiedzieć.