Boże, Beata! recenzja

Sięgacie czasem po książki typowo komediowe? Jeżeli chodzi o mnie, to nie zdarza mi się to dość często. Jednak, kiedy usłyszałam o tej historii, stwierdziłam, że zaryzykuję i zmienię swoje zwyczaje. W tym przypadku był to dla mnie strzał w dziesiątkę! Nie spodziewałam się, że historia Ciotki mnie aż tak zachwyci, a jednak czas pokazał swoje. Najlepszym wyznacznikiem tego, jak dobrze bawiłam się przy tej historii, jest chyba to, że przeczytanie jej zajęło mi zaledwie kilka godzin, co u mnie równa się czemuś niemożliwemu.

Co jako pierwsze wyraźnie rzuciło mi się w oczy, to fakt, że książka ma bardzo stylizowany język. Autor znany jest z postaci Ciotki, która mówi w bardzo specyficzny dla siebie sposób. Szczęśliwie, ten sam efekt został osiągnięty w książce. Po kilku pierwszych stronach bałam się, że wszystkie powiedzonka i inne zabiegi stylistyczne bardzo szybko mi się znudzą. Jednak bawiłam się fenomenalnie mogąc odkrywać kolejne przekręcane słowa, a dzięki temu, że styl widoczny był w każdym zdaniu, historia była niezwykle spójna.

Postacie przedstawione w historii były nakreślone w bardzo czytelny sposób. Wiadomo, że na potrzeby humorystyczne, niektóre ich cechy zostały przerysowane, jednak nie przeszkadzało to w ogólnym odbiorze, a wręcz jeszcze bardziej zapewniało nas, że historia zasługuje na miano świetnej komedii.

Nieoczywistym wątkiem w książce, był wątek kryminalny. Byłam mile zaskoczona tym jak zgrabnie autor przeskakuje między żartami, a bardziej mrocznymi tematami. Z przyjemnością odkrywałam kolejne punkty, które odkrywały kolejne tajniki prowadzące do rozwiązania zagadki.

Jednak nie na tym koniec zaskoczeń, ponieważ poza wątkiem kryminalnym, w książce znajdziemy również nieco miłości, która przedstawiona jest w dość nieoczywisty sposób. Bardzo rzadko miałam okazję czytać o miłości starszych ludzi. Pomimo tego, że nie był to główny wątek, sprawił mi on wiele dodatkowej, a nieoczekiwanej radości. Wiadomo, że wszystko było przykryte humorystycznymi aspektami tej relacji, ja jednak widziałam w tym nieco więcej i szczerze cieszyłam się z tworzących się uczuć.

Pomimo braku oczekiwań zostałam ponownie utwierdzona w przekonaniu, że nie należy unikać poszczególnych gatunków. Próba odkrycia obcych dla nas zakamarków może finalnie przynieść nam wiele niespodziewanej radości.