Kasacja recenzja

Pana Remigiusza Mroza poznałam stosunkowo późno, biorąc pod uwagę jego rosnącą popularność. Czasem przyłapuję się na tym, że jeżeli niemal absolutnie wszystkim podoba się jakiś nowy trend czytelniczy, ja na przekór odwlekam jego przeczytanie myśląc, że pewnie mi się nie spodoba. W kilku przypadkach rzeczywiście intuicja mnie nie zawiodła i nie byłam zachwycona wychwalanymi pod niebiosa bestsellerami. Kiedy jednak kolejna osoba poleciła mi chyłkową serię, postanowiłam spróbować.
Historia z pozoru prosta - dwa trupy, jeden morderca, sprawa wydaję się być załatwiona. Jednak co to by była za książka, gdyby oczywisty sprawca rzeczywiście nim był! Zazwyczaj (choć to nie reguła) kryminały opowiadane są z perspektywy przedstawiciela służb mundurowych tudzież innych profesji bezpośrednio związanych ze sprawami zabójstw. Tym razem - przynajmniej w mojej biblioteczce to nowość - fabuła toczy się oczami doświadczonej pani mecenas i jej młodego praktykanta. Ci dwoje tworzą zespół nie byle jaki. Cięty język, inteligencja i zamiłowanie do mocnych trunków Joanny zderzają się z wrażliwością, wnikliwością i młodzieńczą naiwnością Kordiana. Dzięki takiemu połączeniu przez całą książkę jesteśmy uczestnikami szeregu zabawnych sytuacji, ostrych wymian zdań i nieustającego drwienia z niewiedzy mężczyzny. Jednak im dalej zagłębiamy się w historię, tym większe odnosimy wrażenie, że Chyłka darzy Oryńskiego pewnego rodzaju przedziwną sympatią. Z wzajemnością.
Miałam w swoim życiu okres, w którym miałam obawy przed czytaniem kryminałów - podobne obawy czasem towarzyszą kinomanom przy oglądaniu horrorów. Myślę, że Kasacjato świetna propozycja właśnie dla osób, które nie przepadają za dużą ilością ''mięsa'' i krwi w książkach, ale jednak chciałyby poczuć lekki dreszczyk emocji i doświadczyć wiele fabularnych twistów, których często brakuje w literaturze obyczajowej. Ta książka stanowi coś pomiędzy tymi dwoma światami.
Niektórzy zarzucają autorowi wiele błędów w wykorzystaniu prawa w fabule i poczucie, że akcje na sali sądowej przypominały raczej amerykańskie procesy. Ja nie będę oceniać tego wątku, ponieważ zupełnie nie znam się na zawiłościach rodzimego systemu prawnego. W jednym z epilogów sagi trafiłam jednak na słowa autora, które jasno mówią, że kilka przepisów totalnie nie ma odzwierciedlenia w rzeczywistości i zastosował je wyłącznie na potrzeby książki. Można więc przyjąć, że zastosowanie pewnej fikcji jest tutaj wytłumaczalne - w końcu to autor decyduje o przebiegu fabuły. Mimo wszystko doświadczony mecenas, czytając dzieło, może odczuwać pewnego rodzaju dyskomfort. Ja książkę odbieram pozytywnie, jako miła alternatywa dla ,,cięższych" kryminałów. Byłam też bardzo ciekawa, jak potoczy się relacja Chyłki z Zordonem. Ale tego dowiem się dopiero w kolejnych tomach.