Ja Cię kocham, a Ty miau... recenzja

Historia ta opowiada o przygodach kota Lorda, a także jego właścicielki Ali. Mruczek marzy, aby on, a także jego towarzyszka w końcu osiągnęli dostane życie na jakie zasługują. Dlatego też postanawia wziąć swój los, a także Ali we własne łapki. Pierwszym jego działaniem jest próba przepędzenia znienawidzonego przez siebie chłopaka Alicji. Przełomową sytuacją jest z pewnością moment, kiedy to Lord znajduje tajemniczy list do swojej pani. Ich świat zostaje wywrócony do góry nogami, a wkrótce czeka ich wyprawa do dworku pana Stefana. To właśnie tam nasz główny bohater odnajduje zwłoki jednego z artystów. Postanawia też pobawić się w kociego detektywa.

Co zatem jest nowatorskiego w tej komedii kryminalnej? Przede wszystkim to, że jest pisana z perspektywy kota. Jeszcze w żadnej nie spotkałam takiego zabiegu, żeby to mruczek opowiadał o tym, jak się toczy historia. Dlatego też czapki z głów dla pani Katarzyny Bereniki Miszczuk. Cała książka oparta jest na dużej ilości humoru, która rozbawi do łez każdego czytelnika. Muszę przyznać, że mi – mamie trójki kotków – książka ogromnie przypadła go gustu. Również moje kotki – Mi, Misiek oraz Pumcia również wyglądały na zachwyconych tą kocią literaturą, bowiem kilka razy się do niej przytulały, a nie było tam żadnego przysmaku dla nich! Aczkolwiek moim zdaniem historia ta znajdzie zwolenników nie tylko w osobach zauroczonych tymi majestatycznymi i kudłatymi stworzeniami. Lord, jak dowiadujemy się pochodzi z rasy kot brytyjski, czyli jest na przepięknym, szarowłosym kocurkiem. Jak sam wielokrotnie podkreśla, z pewnością był pochodzenia arystokratycznego, czyli to nie taki pierwszy lepszy dachowiec. Muszę na zakończenie dodać, że wątek kryminalny został dopracowany w najmniejszych szczegółach. Jest tu wiele zwrotów akcji, których czytelnik się nie spodziewa. Fabuła toczy się szybko, spójnie, treść lekka i dopasowana do szerokiej grupy wiekowej (mój młodszy, dziesięcioletni brat bardzo chętnie po nią sięgnął, niezwykle przypadała mu do gustu - przeczytał aż trzy razy!). Książkę czytałam raz, ale z pewnością nie ostatni - bardzo chętnie do niej wrócę, gdyż jest to lektura niewymagająca i taka w sam raz na wieczór.